ΧΡΟΝΟΣ ΠΑΛΙΜΨΗΣΤΟΣ
GALLERY: TSATSIS PROJECTS / ARTFORUM
Η αίθουσα τέχνης TSATSIS PROJECTS / ARTFORUM (Μητροπόλεως 12, γωνία Βενιζέλου, τηλ. 2310 257552) εγκαινιάζει το Σάββατο 21 Απριλίου από τις 11°° το πρωί μέχρι τις 19°° ατομική έκθεση του Βασίλη Καρκατσέλη με τον παραπάνω τίτλο.
ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκε στο Παλαιό Φάληρο Αττικής το 1952.
Έχει παρουσιάσει τη χαρακτική και ζωγραφική του εργασία σε 11 ατομικές και πάνω από 50 ομαδικές εκθέσεις, σε Ελλάδα και εξωτερικό. Ομοίως τη φωτογραφική του σε 27 ατομικές και πάνω από 100 ομαδικές.
Εκδόθηκαν διάφορα έντυπα με κείμενα, χαρακτικά και φωτογραφίες του.
Διετέλεσε Μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής του Μουσείου Φωτογραφίας της Θεσσαλονίκης.
Μεταξύ άλλων το 1984 ιδρύει τη Φωτογραφική Ομάδα Τριανδρίας, γνωστή σε όλους σήμερα, σα Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης και είναι Πρόεδρος της Καλλιτεχνικής του Επιτροπής.
Μέλος διάφορων δραστήριων καλλιτεχνικών ομάδων, εργάζεται για τη διάδραση των τεχνών. Διδάσκει το αντικείμενό του παντού όπου του ζητηθεί.
Τον απασχολεί τόσο η παραδοσιακή αντίληψη για την τέχνη, όσο και το ταξίδι της πέραν των ορίων.
Παρουσίασε την εργασία του στο Γαλλικό Salon, στο Βελιγράδι, τις Βρυξέλες, το Δουβλίνο, την Κωνσταντινούπολη σε διάφορους χώρους, τις Φωτογραφικές Ημέρες του Κάουνας στη Λιθουανία, στο Ευρωπαίοι Δημιουργοί του Lotz Πολωνίας, το Ουγκρικό Μουσείο Φωτογραφίας, τα Φεστιβάλ Marigrafia και Photovakation της Βουλγαρίας, την Biennale του Άμστερνταμ, τη Φωτογραφική Συγκυρία, το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, την 1η Μπιενάλε Θεσσαλονίκης και σε πολλούς άλλους θεσμούς και χώρους.
Διάρκεια έκθεσης 21 Απριλίου - 5 Μαΐου
Ώρες Ημέρες 11°° 21°° Δευτέρα Παρασκευή
Σάββατο 11°° - 15°°
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΧΡΟΝΟΣ ΠΑΛΙΜΨΗΣΤΟΣ
Στην παρούσα έκθεσή τον απασχολεί ο χρόνος σαν πρόβλημα χώρου. Ο χρόνος που διανύθηκε, ο παράλληλος χρόνος, ο χρόνος σε παράθεση, ο συσσωρευμένος, ο επάλληλος.
Υποδειγματικές ιστορίες ασυνέχειας, που αποκαλύπτουν τον τρωτό χαρακτήρα του εφήμερου.
Καμία αλληγορία, καμία προσποίηση και προσπάθεια για αισθηματισμούς.
Εικόνες μίας πραγματικότητας ανίκανης να αφηγηθεί το παραμικρό για τον εαυτό της.
Η φωτογραφία, το πρώτιστο αυτό εργαλείο της ουτοπικής αθανασίας, λοιδορεί τους εμπνευστές της.
Ο αδιάψευστος φωτογραφικός ρεαλισμός, παραδέχονται πλέον όλοι, πως δεν είναι άλλο, παρά η ουτοπία των πρώτων θεωρητικών της φωτογραφίας.
Κανένα παρελθόν δε διαβάζεται μονοσήμαντα, και η φωτογραφία είναι παρελθόν.
Καμία εικόνα δεν είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με αυτό που αναπαριστά.
Κανένας χρόνος δεν είναι συγκεκριμένα αναγνώσιμος, πολύ περισσότερο ο χρόνος των τυπωμένων φωτογραφιών ή ο κατασκευασμένος φωτογραφικός χώρος.
Πέρα από το ντοκουμέντο, στέκουν οι στιγμές της ίδιας της ζωής. Πέρα από τις αμφιβολίες για του τι μπορεί και προλαβαίνει να περιγράψει ένας αυτόπτης μάρτυρας, στέκει το βάρος της παρουσίας του και ο δικός του εσωτερικός χρόνος, το βάρος της δικής του παρουσίας. Πέρα από το τέλος στέκει ο θάνατος.
Η καταστροφή κάθε πρωτογενούς και η επαναχρησιμοποίησή του, έως την οριστική αντικατάστασή του από άλλο πρωτογενές, είναι ο κανόνας της εξέλιξης του γύρω μας κόσμου
Κάθε φορά που μία πυρετώδης σειρά χρόνων δημιουργείται, μία άλλη σειρά χάνεται στη ροή της.
Οι σειρές, υποδειγματικές ιστορίες συνέχειας ή ασυνέχειας, αποκαλύπτουν τον τρωτό χαρακτήρα του εφήμερου, την ελάχιστη αξία των στιγμών μας, της καθημερινότητας ενός κόσμου, ούτως ή άλλως εκτός ορίων.
Οι σημερινοί ασυμπλήρωτοι ήρωες της ιστορίας μας, άοπλοι μπροστά στο απρόβλεπτο της συσσώρευσης, όπως και τα έργα μιας έκθεσης για το χρόνο, προσπαθούν να διαχειριστούν το δικό τους αυτόνομο μέλλον.
Στους κατασκευασμένους χώρους του Βασίλη Καρκατσέλη ο χρόνος που διανύθηκε, ο χρόνος που φωτογραφήθηκε, συσσωρεύετε και σε παράθεση ή επάλληλα με άλλους δημιουργεί νέους εναλλακτικούς.
Χώροι της εν-αλλαγής και τοπία του παλίμψηστου στέκουν, φιλοξενούμενοι για μία ακόμη φορά, στο έλεος της συμπαράταξης χρόνων.
Η ίδια η φωτογραφία, το πρώτιστο αυτό εργαλείο της ουτοπικής αθανασίας, λοιδορεί τους εμπνευστές της, με την κατάργηση κάθε δυνατής τάξης του κόσμου, της κάθε λογικής παράθεσης έργων / χρόνων, της κάθε ουδετερότητας απέναντι στο είναι και το φαίνεσθε.
Ο χρόνος ήταν το θύμα του μέσου. Η συσσώρευση προτείνεται σαν απελευθέρωση.
Όταν η αναμόρφωση δεν προϋποθέτει τη συμμόρφωση, τότε γεννιέται η ελευθερία.
Ομάδα για τη συνύπαρξη
Κείμενο για τον τοίχο της έκθεσης
ΒΑΘΥΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΥΣ ΛΥΡΙΚΟΥΣ ΤΟΝΟΥΣ
(Για τη δομή της έκθεσης στην TSATSIS / ART FORUM)
Εάν καμία φωτογραφία δεν είναι ευθεία καταγραφή των πραγμάτων που απεικονίζει, γιατί να είναι οι δικές μου εικόνες; (που έτσι κι αλλιώς ιδέες σκιτσάρουν και όχι την πραγματικότητα;)
Μία γραμμή, μας είπε ο Klee, δεν είναι παρά ένα σημείο που πάει βόλτα. Μία προς τα εδώ, την άλλη προς τα εκεί. Το ίχνος της δικής μας πορείας, σα φωτογράφοι, μήπως είναι τα επεισόδια που φωτογραφίσαμε; Πόσες περιπέτειες, πόσες διαδρομές χωράνε στις δικές μας κορνίζες;
Τι οφείλουν να αφηγηθούν οι εικόνες μίας πραγματικότητας που δε μπορεί να αφηγηθεί τίποτε για τον εαυτό της;
Τι οφείλουν να μας πουν οι εικόνες που απέκτησαν υπόσταση και θέση σε αυτή την πραγματικότητα;
Καμία αλληγορία, καμία προσποίηση, και προσπάθεια για αστικούς αισθητισμούς, καμία συνέπεια, παρά μόνο η εμπειρία του απρόσμενου, η χαρά της ελευθερίας.
Αυτός είναι και ο τρόπος ζωής μας. Κατάστικτος από τα τσιμπούρια των άστρων. Και εδώ, και εκεί, και παντού. Και με το πριν, και με το μετά από μας. Με ιστορία, αλλά ανεξάρτητοι. Παλλόμενοι μα και δομημένοι, αέρας μα και συγκρότημα.
Αρνούμαστε την εικονική πραγματικότητα των μέσων, ξεγλιστράμε από τη σιγουριά των επίσημων φορέων και την ταφόπλακα της κυρίαρχης τέχνης. Αρνούμαστε την ιδεοληψία της Αγοράς και διεκδικούμε τη δυνατότητα να δημιουργούμε στο σκηνικό της δικής μας ψευδαίσθησης. Η καλλιέργεια των όποιων αντιπαραγωγικών δυνατοτήτων της φωτογραφίας και η παντελής αδιαφορία για την εμπορική κουλτούρα, δεν είναι εστετισμός, αλλά η ελπίδα για ανακάλυψη του οπτικού ασυνείδητου. Η σταθερή επαφή με το οτιδήποτε εκτός, δεν είναι άλλο, παρά η θέληση να οπτικοποιήσουμε αυτό που δεν μπορούμε να δούμε.
Στο νέο σκηνικό της αθλιότητάς μας, η θέληση εισβάλει στον ορθολογισμό της αρθρωμένης κοινωνίας, και με θραύσματα υποκειμένων, αρθρώνει μέσα στο χάος, νησίδες ολοκληρωμένης ζωής.
Η τέχνη αν και σκληρή είναι ζωτική.
Η εξασθένηση των αισθήσεων είναι η εξασθένηση της θέλησης.
Η πόλη είναι καζάνι που βράζει ακούραστα. Μας προσφέρει δύναμη, της επιστρέφουμε υστέρημα ζωής.
Η συνεύρεση, μπορεί, να είναι μέθοδος, μπορεί να είναι σκοπός, και η επικοινωνία η αμφισβήτηση, ο διάλογος να είναι το μέσον, η απόλαυση, η χαρά.
Το πεντάλεπτο που δικαιούται ο καθένας μας, πόσος πραγματικά χρόνος είναι και πόσους διαφορετικούς, πόσους ξεχωριστούς, πόσους προηγούμενους χρόνους μπορεί να χωρέσει;
Τι πήραμε και τι αφήσαμε σε κάθε σταθμό;
Πόσοι χρόνοι χωράνε σε μία εικόνα;
Πόσα στρώματα δράσης μπορεί κανείς να διαβάσει σε ένα τοίχο;
Πολλοί χρόνοι, τι χώρο μας φτιάχνουν;
Πόσα αρνητικά χρειάζονται για να ανοίξουμε τους ορίζοντες;
Βασίλης Καρκατσέλης
Σχετικά με την Tsatsis Projects/Artforum
Η γκαλερί ιδρύθηκε το 1984. Στα 23 χρόνια συνεχούς λειτουργίας έχει παρουσιάσει πλήθος καλλιτεχνών, ελλήνων και ξένων. Σήμερα πολλοί από τους καλλιτέχνες που έχει παρουσιάσει θεωρούνται επώνυμοι (Φωκάς / Κόττης / Καράς / Πλοιαρίδης / Θόδωρος / Σόρογκας / Τανιμανίδης / Μανουσάκης / Λασιθιωτάκης / Ξένος / Marijanovic / Noda κ.α.. Δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα σε νέους όπως Αμελαδίωτης / Μαραβελάκη / Κατσιπάνος / Αυγέρης / Αβραμίδης / Βενετόπουλος / Στοiδης / Παπαχριστοφόρου / Βαβυλουσάκης / Παπασκαρλάτου / Τζέκου κ.α..
Λαμβάνει μέρος σε διεθνείς εκθέσεις ARTATHINA / ART FORUM BERLIN / ARCO / ART JOCTION / SHANGHAI ART FAIR
O Π. Τσάτσης είναι μέλος του Δ.Σ. του ΠΣΑΤ κ της οργανωτικής επιτροπής της ARTATHINA 07.
Έχει συνδράμει για την ίδρυση του SANI JAZZ FESTIVAL και είναι υπεύθυνος εικαστικών του SANI RESORT.
Είναι υπεύθυνος Εικαστικών και Επικοινωνίας του ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ. ( Γ. ΜΠΙΛΛΗΣ - Λαγκαδάς )
Είναι πρόεδρος του ARTFORUM CULTURE FOUNDATION ( www.artforum-culture-foundation.org )
Μητροπόλεως 12 , Θεσσαλονίκη 3ος Όροφος τηλ. 2310 257552 6946907708 tsatsis@artforum.gr www.artforum.gr
