Επίδειξη τεχνικών Φωτοχαρακτικής
Το Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης συνεχίζει τις παρεμβάσεις του υπέρ της φωτογραφίας που εκφράζεται και μέσω των τεχνικών της φωτοχαρακτικής (photogravure).
Το Σάββατο 19-3-2022 στις δώδεκα το μεσημέρι θα πραγματοποιηθεί ξενάγηση στην έκθεση με επίδειξη των τεχνικών που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή των έργων.
Αυτή τη φορά θα παρουσιάσει στο κοινό της Θεσσαλονίκης δύο από τις τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν από την «Ομάδα για τη Φωτοχαρακτική» του.
Η παρουσίαση γίνεται στο πλαίσιο της έκθεσης "Μικρές Οδύσσειες", μίας έκθεσης που «τρέχει» με μεγάλη επιτυχία στο Παλαιό Αρχαιολογικό Μουσείο (Γενί Τζαμί).
Δεκαεπτά καλλιτέχνες από τη Θεσσαλονίκη και δεκαεπτά από το Αϊντχόφεν της Ολλανδίας σε μία ξεχωριστή έκθεση συνομιλούν μέσω διαφορετικών αισθητικών και τεχνικών φωτοχάραξης.
Στον κατάλληλα διαμορφωμένο χώρο του Παλαιού Αρχαιολογικού Μουσείου (το Γενί τζαμί είναι σημαντικό μνημείο της περιόδου της Τουρκοκρατίας στη Θεσσαλονίκη) οι δημιουργοί εκφράζουν τις προσωπικές τους αξίες και εμπειρίες επί του κοινού θέματος. Εμπνέονται, προσεγγίζουν και ερμηνεύουν ελεύθερα το θέμα.
Στην έκθεση παρουσιάζονται περισσότερα από 150 έργα.
Συνεκθέτουν 17 Έλληνες και 17 Ολλανδοί φωτοχαράκτες.
Επιμέλεια: Μαρίνα Προβατίδου.
Συμμετέχοντες Έλληνες καλλιτέχνες:
Ιωάννης Αναστασίου, Λάρα Βρεττού, Ελένη Γιανναδάκη, Βασίλης Καρκατσέλης, Κώστας Κουμλής, Αργύρης Λιαπόπουλος, Ιωάννης Μονογυιός, Ευθύμης Μουρατίδης, Ιωάννης Μπελημπασάκης, Αγγελική Μπρισνόβαλη & Νίκη Γρυλλάκη, Στέλιος Ντεξής, Μυρτώ Βουνάτσου, Γιώργος Πάλλης, Στεφανία Πατρικίου, Μαρίνα Προβατίδου, Θανάσης Ράπτης, Γιάννης Σταμενίτης, Αναστασία Τσετουλίδου, Γιάννης Χολογγούνης, Roman Zouev
Συμμετέχοντες Ολλανδοί καλλιτέχνες:
Anouk Bax, Gery Bouw, Bart Elfrink, Caroline Koenders, Kees de Kort, Esther Kokmeijer, Lizetteh, Paul Legeland, Jordie Rovers, Ingrid Simons, Mariëlle van den Bergh, Piet den Blanken, Bea van der Heijden, Helma Veugen, Rogier Walrecht, Marinos Tsagkarakis.
Κείμενα και περισσότερες φωτογραφίες: https://www.fkth.gr/el/node/1210
Info
Παλαιό Αρχαιολογικό Μουσείο
Αρχαιολογικού Μουσείου 30, Θεσσαλονίκη 546 41
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη-Σάββατο 10.00πμ – 4.00μμ
Κυριακή και Δευτέρα κλειστά
Διάρκεια της Έκθεσης: έως 05 Μαΐου 2022
Για περισσότερες πληροφορίες & φωτογραφίες:
Μαρίνα Προβατίδου, τηλ. επικοινωνίας 6987209512
marinaprovatidou@gmail.com
Και Καρκατσέλης Βασίλης, τηλ. 6942 860890
Λίγα λόγια για τις τεχνικές που θα παρουσιαστούν
Το φωτοχαρακτικό έργο δημιουργείται από την εκτύπωση στο χαρτί μίας μελανωμένης μεταλλικής πλάκας. Είναι το αποτύπωμα αυτής της πλάκας (στην οποία έχει μεταφερθεί η φωτογραφίας μας) σε χαρτί.
Για περισσότερες λεπτομέρειες δες την έκδοση: http://issuu.com/karkatselis/docs/phogravure
Οι Θεσσαλονικείς καλλιτέχνες μέλη του Φωτογραφικού Κέντρου Θεσσαλονίκης εφάρμοσαν δύο διαφορετικές τεχνικές μεταφοράς της φωτογραφικής εικόνας στις μεταλλικές πλάκες. Το μελάνωμα και η εκτύπωση από εκεί και πέρα είναι η ίδια διαδικασία.
Στην πρώτη τεχνική γίνεται φωτομεταφορά σε τσίγκο με ακουατίντα. Αυτή η τεχνική εκμεταλλεύεται την ψηφιακή τεχνολογία (Photoshop) και την παραδοσιακή τσιγκογραφία, καθώς γίνεται εφικτή η δημιουργία χαρακτικού έργου από οποιαδήποτε εικόνα μπορεί να υπάρξει σε ψηφιακή μορφή. Οι μήτρες είναι κλασικές μήτρες τσιγκογραφίας που δέχονται τις ανάλογες χημικές επεμβάσεις.
Στη δεύτερη τεχνική χρησιμοποιούνται ειδικές μεταλλικές πλάκες με επίστρωση πολυμερικής εμουλσιόν, που αποκτά την φωτογραφική εικόνα με τη βοήθεια φιλμ και UV φωτισμό.
Λίγα λόγια για τις "Μικρές Οδύσσειες"
Ζούμε σε μια εποχή αλλαγών και μετακινήσεων πληθυσμών. Ταξίδια εκούσια και ακούσια. Με επιλογές καθοριστικές και ενίοτε μοιραίες. Ελέγχουμε εμείς την πορεία μας ή γινόμαστε έρμαια των εκάστοτε συνθηκών;
Οι «Μικρές Οδύσσειες», που παρουσιάζονται εδώ, επικεντρώνονται στην προσωπική Οδύσσεια του κάθε ατόμου που παλεύει μέσα σε μια θάλασσα γεμάτη με παγκόσμια ευρωπαϊκά, εθνικά, περιφερειακά και τοπικά ρεύματα. Η συγκεκριμένη έκθεση παρουσιάζει τη μοναδικότητα του μονοπατιού του καθενός μας, η χάραξη του οποίου επηρεάζεται και από την πολιτική της Ευρώπης. Η ελληνική κρίση και η αντανάκλασή της αποτυπώνεται στο έργο καλλιτεχνών από τη Θεσσαλονίκη και από το Αϊντχόφεν. H Ελλάδα λόγω μιας τρομερής οικονομικής κρίσης και μιας σκληρής ευρωπαϊκής πολιτικής σηκώνει ένα δυσβάσταχτο βάρος.
Στην έκθεση δόθηκε ο τίτλος «Μικρές Οδύσσειες» γιατί ο κάθε καλλιτέχνης αποδίδει την δική του εκδοχή με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Η ζωή είναι μια Οδύσσεια με διαρκείς αλλαγές που μας φέρνουν μπροστά σε καταστάσεις γεμάτες προκλήσεις, όπου ο κάθε ένας από εμάς, για να επιβιώσει γίνεται Πολύτροπος.
Ο Όμηρος είναι η φωνή της Ευρώπης και αναφέρει τον "πολύτροπο Οδυσσέα", "complicare", όπως τον μεταφράζει η Έμιλι Γουίλσον. Πολύτροπος είναι αυτός που μηχανεύεται τρόπους επιβίωσης παλεύοντας μέσα σε δύσκολες συνθήκες. Έτσι και η παρούσα έκθεση αναδεικνύει αυτές τις πολύτροπες εμπειρίες ελλήνων και ολλανδών καλλιτεχνών. Οι καλλιτέχνες πειραματίζονται με διαφορετικές μεθόδους και τεχνικές της φωτο-χαρακτικής και αφηγούνται μέσα από συμβολικές εικόνες τις "Μικρές Οδύσσειες" τους.
Το ταξίδι περιλαμβάνει το σημείο εκκίνησης, διάρκεια και προορισμό. Ο Καβάφης αναφέρει ότι καλύτερα το ταξίδι χρόνια να διαρκέσει. Ο στίχος χρησιμοποιείται για να καθορίσει το ταξίδι της ζωής. Η ίδια η πορεία της ζωής μας επιτρέπει να κατανοήσουμε τον ορισμό του ταξιδιού. Το ταξίδι ταυτίζεται με την Οδύσσεια η οποία αποδεικνύεται τελικά σύντομη. Γρήγορα συνειδητοποιούμε ότι η ζωή είναι σύντομη και ότι από μόνη της είναι τραγική. Συνεχίζουμε να ζούμε και να ταξιδεύουμε. Και να δημιουργούμε και να χτίζουμε γέφυρες πολιτισμού που να βασίζονται σε κοινές αλλά και σε διαφορετικές καλλιτεχνικές πρακτικές και εμπειρίες.
Οι «Μικρές Οδύσσειες» παρουσιάζονται ταυτόχρονα ως ένα ταξίδι αλλά και ως ένας τόπος συνάντησης δημιουργών.
Η σχέση του θέματος με την πιο πρόσφατη συγκυρία της υποχρεωτικής μετανάστευσης στην Ουκρανία μπορεί να είναι συμπτωματική, αλλά δείχνει και πόσο επίκαιρη μπορεί να είναι η τέχνη.
Λίγα λόγια για το Γενί Τζαμί (Νέο Τζαμί)
Θεωρείται ως ένα από τα χαρακτηριστικά μνημεία της περιόδου της Τουρκοκρατίας στη Θεσσαλονίκη, κατάλοιπο του οθωμανικού παρελθόντος και δείγμα της θρησκευτικής αρχιτεκτονικής της πόλης. Το Γενί Τζαμί αποτελούσε το λατρευτικό χώρο των Ντονμέδων, μιας ιδιότυπης θρησκευτικής ομάδας αποτελούμενης από εξισλαμισμένους Εβραίους.
Είναι το τελευταίο τζαμί που χτίστηκε στη Θεσσαλονίκη και ξεχωρίζει για την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του, καθώς είναι ένα μίγμα ανατολίτικων, αναγεννησιακών, βυζαντινών, ισλαμικών και μπαρόκ στοιχείων με αρκετές νεοκλασσικές επιρροές.
Κτίστηκε τo 1902 σε σχέδια του Ιταλού αρχιτέκτονα Βιταλιάνο Ποζέλι, στην τότε ευρωπαϊκή συνοικία των Πύργων, ως τέμενος για τους ντονμέδες. Είναι χαρακτηριστικό δείγμα εκλεκτικιστικής αρχιτεκτονικής του 20ού αι.
Μετά την ένωση της Θεσσαλονίκης με την Ελλάδα, γκρεμίστηκε ο μιναρές και το τέμενος έπαυσε να λειτουργεί ως χώρος λατρείας.
Το 1922 στέγασε προσωρινά πρόσφυγες.
Από το 1924 έως το 1962 στεγάστηκε το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης.
Σήμερα, στον ισόγειο χώρο του, φιλοξενεί πολιτιστικές δραστηριότητες.
Στο προαύλιό του φυλάσσεται πλούσια συλλογή μαρμάρινων γλυπτών της Ρωμαϊκής εποχής και των πρωτοχριστιανικών χρόνων, όπως σαρκοφάγοι, επιτύμβια, ανάγλυφα, τιμητικές και ταφικές στήλες, γεγονός που θυμίζει (μαζί με την εγχάρακτη επιγραφή πάνω από την είσοδό του) ότι το κτίριο κάποτε στέγαζε το Αρχαιολογικό Μουσείο.
