LIFE IS . . . (Τι είναι η τέχνη ;)
Η έξοδος μίας έκθεσης δημιουργικής φωτογραφίας στην πόλη.
Το Σάββατο 20 Απριλίου 2013, στις 11,30 το πρωί, σας προσκαλούμε στην Γκαλερί ΤΕΤΤΧ ,
Διαλέτη 3 (περιoχή ΧΑΝΘ, Θεσσαλονίκη, τηλ. 2310243304) για την άμεση συμμετοχή σας σε μια σύνθετη δράση/happening,
με τον ίδιο τίτλο, στo πλαίσιο αυτής της έκθεσης.
Επεμβαίνουμε στους τοίχους της περιοχής, βγάζουμε τμήματα της έκθεσης (που αυτό το χρονικό διάστημα τρέχει στην γκαλερί με τον τίτλο: LIFE IS GOOD) στο δρόμο, και διαδραστικά τα τοποθετούμε (με τους εαυτούς μας εντός), σαν άποψη, στους τοίχους γύρω από την γκαλερί. Η φωτογραφία έχει δικαίωμα να βρίσκεται παντού και όχι μόνο στις οθόνες των υπολογιστών, τα συρτάρια ή τους μονωμένους άψογα και για τούτο ασφαλείς χώρους των γκαλερί.
Τα αποτελέσματα της δράσης μας θα συνεχίσουν να υφίστανται πολύ μετά το τέλος της σχεδόν ομότιτλης έκθεσης. Ο δρόμος θα έχει αρχίσει να αλλάζει χαρακτήρα. Κανείς δεν θα ξαναλερώσει τον τοίχο, ποτέ η πόλη μας δεν θα είναι όπως πριν από εμάς. Ούτε η φωτογραφία.
Διοργάνωση: Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης
Το σκεπτικό της δράσης
Ο δρόμος σιγά – σιγά αναβαθμίζεται. Θα φροντίσει το έργο μας να του δοθεί περισσότερο προσοχή από τους περαστικούς, να μην είναι ένας ακόμη ωραίος πεζόδρομος, αλλά ένας δρόμος με μια γκαλερί και ένα πολιτιστικό κέντρο, που πιθανώς ευθύνονται για ότι στον τοίχο.
Η δράση γίνεται στο πλαίσιο της έκθεσης, που συνεχίζεται στην γκαλερί <Life is Good> και σαν παράλληλη εκδήλωση του πακέτου των εκδηλώσεων για τα 68 χρόνια από την Γενοκτονία των Αρμενίων.
Πραγματοποιείται Σάββατο πρωί, ώστε πολλοί φίλοι, συνάδελφοι και γνωστοί μας να μην εργάζονται (όσοι έχουν ακόμη εργασία), να μπορεί να συνδυαστεί με μια ή περισσότερες ξεναγήσεις από την επιμελήτρια της έκθεσης και να συμπίπτει με την λειτουργία της απέναντι Αρμένικης Εκκλησίας και τις εκδηλώσεις του Αρμένικου Πολιτιστικού Κέντρου.
Ο θεωρητικός τίτλος της δράσης θα είναι: Βγάζουμε την έκθεση, βγάζουμε την τέχνη μας στο δρόμο. Από το υπόγειο στο φως, από το κουτί στον λαβύρινθο, από το κάστρο μας στην πόλη, από την αναμεταξύ μας ανάγνωση στους περαστικούς, πολλούς και ενδεχομένως αδιάφορους.
Ο συμβολικός τίτλος της: Βγάζουμε τους νεκρούς του αγώνα μας στο δρόμο. Προσχωρούμε εμπρός, μα κάτι μας προσγειώνει στο δρόμο, ένα βάρος, μια υποχρέωση(;), ένα παρελθόν(;).
Πρακτικά, κάποιες από τις φωτογραφίες των δικών μου νεκρών, φωτογραφίες που έχουν ενσωματωθεί στο έργο το οποίο εκτίθεται στην γκαλερί (και όχι φωτογραφίες άλλων δημιουργών από την έκθεση) μεγεθύνονται και με άλλη μορφή βγαίνουν στον τοίχο.
Στο έργο η κατάτμηση, το μικρό μέγεθος και ο τρόπος συγκρότησης της εικόνας δεν επιτρέπουν την αναγνώριση των συγκεκριμένων χαρακτηριστικών του κάθε πρόσωπου, ώστε να μπορεί να γίνει αναγνώριση/ταύτιση με γνωστούς κτλ. (Φυσικά αυτό επιτρέπει στον θεατή τους να δίνει σε αυτά τα δυσανάγνωστα χαρακτηριστικά τις απαραίτητες ενωτικές γραμμές, ώστε να τα ταυτίζει με τους δικούς του νεκρούς). Στον τοίχο αυτές οι φωτογραφίες έχουν μεγεθυνθεί και είναι πλέον ευανάγνωστες. Δείχνουν ξεκάθαρα ότι πρόκειται για πορτρέτα από περασμένες εποχές. Ο τρόπος που τις κρατάνε οι σε πορεία σημερινοί Θεσσαλονικείς παραπέμπει άμεσα σε νεκρούς, δοξασμένους ή ήρωες. Η επιλογή των εικόνων θα γίνει με τέτοιο τρόπο ώστε να απαλείφονται τα εθνικά ή όποια άλλα τοπικά χαρακτηριστικά. Οι νεκροί για τους αριστερούς μπορεί να είναι οι δικοί τους νεκροί, για τους απέναντι Αρμένιους οι δικοί τους, για τους Ποντίους κοκ.
Τα υλικά του έργου θα είναι: ακρυλικά και τυπωμένες φωτογραφίες που θα έλθουν έτοιμες.
Από νωρίς βάφεται ο οπτικά άθλιος (από τα δεκάδες, δυσανάγνωστα πια, tags) τοίχος.
Το νέο του χρώμα μπορεί να επιλέγει από δυο παλέτες. Αυτή των χρωμάτων της γκαλερί (κίτρινο - μαύρο, ώστε να παραπέμπει αφανώς στον υπεύθυνο της εκτέλεσης του ανυπόγραφου έργου) ή κάποιων πιο παλ χρωμάτων, που και θα δένουν με αυτά του απέναντι Πολιτιστικού Κέντρου και θα κάνουν τον τοίχο να οπισθοχωρεί προς το βάθος του.
Στη συνέχεια, και καθώς απαγγέλλεται ποίηση από το νέο μου βιβλίο Νυμφίος Εμπειρικός αλλά και κάποια τσιτάτα για την μόνιμη ανάγκη των εποχών να βγει η τέχνη στο δρόμο, οι παραβρισκόμενοι ποζάρουν για την πορεία, που θα ζωγραφιστεί. Το μέγεθος τους δεν θα είναι μικρό (όπως στα έργα μου της έκθεσης Βάλτε χρώμα στη ζωή), αλλά το φυσικό, σα να πρόκειται για την σκιά κάποιων περαστικών που έμεινε παγωμένη στον τοίχο, σαν από μια παράξενη φωτογραφική επεξεργασία. Δεν με ενδιαφέρει να χωρέσουν πολλές φιγούρες. Αντίθετα όσο πιο λίγες, τόσο ποιο εμφανές το γεγονός της δικής μας μοναξιάς, τόσο πιο καταδεκτικό του πόσοι λίγοι θυμούνται, το πόσοι λίγοι διαμαρτύρονται για της πατρίδας τον χαμό, που λέει και ο ποιητής.
Οι πινελιές μερικώς κακότεχνες σε ύφος μετα-νεοεξπρεσιονικού ρεαλισμού. Αδιαφορούν για την μίμηση αν και φλερτάρουν με την αναπαράσταση. Οι φιγούρες είναι τρωτές δίχως την παραμικρή ψευδαίσθηση δύναμης, αν και πορεύονται διαυγώς. Δεν είναι σιλουέτες, δεν είναι καραγκιόζης, δεν είναι ζωγραφική, ούτε graffiti ή ντιζαιινάτες. Είναι σχεδόν τρισδιάστατες σκιές που πήραν φως, με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό.
Το όλο έργο κλείνει με γράμματα στην Αγγλική, για λόγους σύνδεσης του έργου με την έκθεση. Μεταξύ μας, θα είναι και ένα σχόλιο για την εμμονή της επιμελήτριας, παρά τις αντίθετες απόψεις μου, να μη χρησιμοποιήσει την Ελληνική, αν γίνει κατανοητό σαν τέτοιο.
Στο κάτω μέρος του έργου, με ελαφριά χρωματική παραλλαγή, σημειώνεται ο ορίζοντας με την επανάληψη της λέξης art. (Εύχομαι κάποιοι να αναρωτηθούν αν αυτό είναι art και να απαντήσουν ξεκάθαρα για το πώς θα θέλανε οι ίδιοι το χαρακτήρα ενός έργου στο δημόσιο χώρο που δικαιωματικά θα φέρει αυτό τον χαρακτηρισμό).
Στο επάνω τμήμα, σαν ερωτηματικό προς εμάς από τον ουρανό, επαναλαμβάνεται το αρχικό μέρος του τίτλου της έκθεσης, ημιτελές μεν αλλά με δυο – τρεις τελίτσες στο τέλος του. Θέλω (σαν σύνθημα) να μην είναι καταφατικό και σίγουρο, (όπως πιστεύω πως στέκεται ο τίτλος της έκθεσης μας), αλλά να δείχνει αβέβαιο, να ζητά από τον καθένα που θα το προσέξει να σκεφτεί και να το συμπληρώσει κατά το δοκούν. Κρίνω πως είναι ο μόνος τρόπος να δεθεί η ατελής ή ανοικτή φόρμα κατασκευής του έργου με το εξ ίσου ανοικτό περιεχόμενο.
Βασίλης Καρκατσέλης
Περισσότερα σε:
http://karkatselispainting.weebly.com/life-is.html και
http://karkatselis.weebly.com/life-is-good.html
