27 / 5 Εγκατάσταση και happening διαμαρτυρίας στο ΚΟΔΡΑ FESTIVAL με τίτλο: ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΑΤΑΣ.

ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΑΤΑΣ

 

Στα εγκαίνια των εικαστικών εκθέσεων που έγιναν στα πλαίσια των εκδηλώσεων του ΚΟΔΡΑ FESTIVAL 2011, η Ομάδα ΘΥΜΩΜΕΝΟΙ έδρασε με το project ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΑΤΑΣ.

Στα σκαλιά και σε μερικά από τα πλακάκια του πλατύσκαλου, που οδηγούσαν στο κτήριο των ΚΟΙΤΩΝΩΝ, όπου και οι εκθέσεις, κολλήθηκαν φωτογραφίες.

Οι φωτογραφίες απεικόνιζαν ανθρώπους με λήψεις από ψηλά, μικρούς πράγματι, και σε σχέση με το πραγματικό τους μέγεθος, μερμήγκια. 

Ο επισκέπτης των εκθέσεών μας, έπρεπε να προσέξει, να μην πατήσει τα έργα μας. Όσοι δεν τα πρόσεχαν και τα πατούσαν, έπαιρναν το παρακάτω κείμενο:

Αν οι υπηρέτες των τεχνών δεν ενδιαφέρονται για το τι πατάνε, γιατί να ενδιαφερθούνε οι μέτοχοι των Ανώνυμων Υπερεθνικών Εταιριών;


Αν οι επισκέπτες εικαστικών εκθέσεων δε βλέπουν που πατάνε, γιατί να ενδιαφερθούνε οι χρηματιστές και τα πάσης φύσεως golden boys;
Σε όλα τα σκαλιά που μόλις πέρασες ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΑΤΟΥΣΕΣ.


Δεν είναι θέμα οπτικής εξάσκησης ούτε μεταφυσικό. Έτσι σε βλέπουν, η κυβέρνησή σου, που πριν λίγο ψήφισες, οι έμποροι προϊόντων, φαγητού, ενέργειας, όπλων κτλ, που ποτέ δεν ψήφισες, αλλά υποστηρίζεις με την κατανάλωση: χαλκομανία.

ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΠΑΤΑΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ


Ο Κυριάκος Κατζουράκης (ζωγράφος - κινηματογραφιστής) στην αρχή του εκπληκτικού ντοκιμαντέρ «Ο Δρόμος προς την Δύσης», που αφορά στους νέους κολασμένους της γης, τους μετανάστες, έχει μια εκπληκτική σκηνή, όπου εκατοντάδες μεγάλα αφηνιασμένα άγρια ζώα, τρέχουν να ξεφύγουν, ποδοπατιούνται μεταξύ τους και οδηγούνται σε μια λίμνη, όπου όσα δεν πνιγούν, αποδεκατισμένα, εξαντλημένα, χωρίς διέξοδο, πεθαίνουν.

 

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΑΤΑΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.


Αλτρουισμός, αλληλοσεβασμός, αλληλοϋποστήριξη, ομαδικότητα έπαψαν να υπάρχουν. Έννοιες και λέξεις όπως ομαδικότητα, φιλότιμο - υπάρχει μόνο στο ελληνικό λεξικό - έχουν αντικατασταθεί από την ατομικότητα, τον ωχαδελφισμό, την αναρρίχηση, την συναλλαγή. Φαινόμενα ρατσισμού και φασισμού είναι μέσα στο σπίτι μας και έξω από την πόρτα μας.
Ν αντισταθούμε στον ατομικισμό, στις σειρήνες που μας καλούν να δρούμε ιδιοτελώς.
Ν αντισταθούμε στις συνεχείς επιθέσεις στην συνείδησή μας, η οποία κατάντησε προφυλακτικό πολλαπλής χρήσης.
Μ αντισταθούμε στις «εκπτώσεις» όλων των ειδών, ν αντισταθούμε στο κιτς που μας κατακλύζει . . .


 

ΘΥΜΩΜΕΝΟΙ 27/5/11.