COVID BAR & ΜΕ.ΘΕΑ.ΕΝΤΟΣ.
Οι δύο εργασίες ξεκίνησαν τον Νοέμβρη του 2020 κι ολοκληρώθηκαν τον Απρίλη του 2021, στη διάρκεια του δεύτερου lock down λόγω covid,που βρίσκεται σε εξέλιξη μέχρι και σήμερα.
Χρονολογικά, ολοκληρώθηκε πρώτα η “ Covid bar “. Περιλαμβάνει 33 εικόνες από καταστήματα εστίασης, οι περισσότερες νυχτερινές, με το φακό της μηχανής κολλημένο στα τζάμια κι αργή ταχύτητα. Κάποιες ,δείχνουν και ανθρώπους που είναι εργαζόμενοι σε αυτά ή πελάτες του “take away”.
Οι περισσότερες πόρτες κλειστές, τα τραπέζια και τα καθίσματα στιβαγμένα. Παγωνιά και σιωπή σε αναμονή του ανοίγματος που γνωρίζουμε πως άργησε πολύ. Τότε δεν ξέραμε.
Οι λήψεις πραγματοποιήθηκαν κυρίως στην οδό Πρ. Κορομηλά .
“Με Θέα. Εντός”, η δεύτερη εργασία. Ξεκίνησε σαν αστείο κι ολοκληρώθηκε κατά τους μήνες Μάρτιο και Απρίλιο και πάλι στη διάρκεια της καραντίνας.
Έχοντας βαρεθεί την απέναντι θέα από το παράθυρο της κουζίνας μου που είναι οι τελευταίοι όροφοι των απέναντι οικοδομών, οι ταράτσες τους κι ένα μικρό κομμάτι ουρανού σκέφτηκα να την αλλάξω. Έφερα ένα καράβι από τον Θερμαϊκό, γέλασα και τέλος. Στη συνέχεια άρχισα να παρατηρώ και είδα ότι συμβαίνουν αλλαγές στην απέναντι “Θέα”. Οι άνθρωποι δε συνηθίζουν να χρησιμοποιούν τα μπαλκόνια τους όμως το φως που αλλάζει διαρκώς, τα σύννεφα όπως και το πέταγμα των πουλιών, μεταμορφώνουν ασταμάτητα το τοπίο. Αυτό “το απέναντι”, ήταν έτσι κι αλλιώς το κύριο φωτογραφικό μου θέμα και φυσικά, το είχα βαρεθεί και με είχε βαρεθεί κι εκείνο. Το καραβάκι έγινε η αφορμή για να ξεκινήσω μεταμορφώσεις που στηρίχτηκαν σε αναμνήσεις από εκδρομές, φαντάσματα ,αγωνίες και επιθυμίες. Έγινε το παιχνίδι μου που άλλοτε είχε πλάκα κι άλλοτε προκαλούσε θλίψη αλλά σίγουρα νοηματοδότησε την καθημερινότητα μου και ταυτόχρονα έγινε ένα παιχνίδι μέσα στο Χρόνο, με το Χρόνο και για το Χρόνο στη διάρκεια της πλέον Άχρονης εποχής που έχω βιώσει.
Λήψεις πολύ πρωινές, στο ξημέρωμα, με το πρώτο πέταγμα των πουλιών, μετά τον καφέ, με το τελευταίο φως και μετά στον υπολογιστή, οι σκέψεις μου από “το Πριν” μπλεγμένες με τις λήψεις “του Τώρα”.
Είναι μια δουλειά που έκανα για μένα αλλά στην πορεία κι αφού προχώρησε αρκετά, αποφάσισα να τη μοιραστώ, να την αποκαλύψω και κυρίως να αποκαλυφτώ.
Κατερίνα Μπάτζιου