Ζούσαμε και ζούμε μία κατάσταση πρωτοφανή. Ο Covid 19 έχει εξαπλωθεί σε κάθε γωνιά του πλανήτη και επηρεάζει τον τρόπο που ζούμε, αλληλεπιδρούμε και σκεφτόμαστε.
Η επέλαση του ιού άλλαξε και συνεχίζει να αλλάζει την καθημερινότητά μας, ξαναγράφει την ιστορία και πιθανότατα δημιουργεί τις ασφυκτικά «ιδανικές» συνθήκες για έναν δημιουργό, γενικά, ή στην περίπτωση μας για έναν φωτογράφο, να εκφράσει τους φόβους, τις ανησυχίες, ακόμη ίσως και τις ελπίδες που γεννά μέσα του αυτή η νέα εποχή.
Το Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης κάλεσε τα μέλη του, να μοιραστούν τις δημιουργίες τους κατά την πρώτη φάση εγκλεισμού (καραντίνας) εξ αιτίας του covid-19 και να συζητήσουν μαζί μας τυχόν απορίες και προβληματισμούς που γεννήθηκαν ή γεννιούνται από αυτά.
O Γιώργος Τσιλιγκιρίδης παρουσιάζει (στην ιστοσελίδα στην παρούσα φάση εξαιτίας της αναβολής των συναντήσεων) μέρος από την ενότητά του για αυτήν την περίοδο, με τίτλο “Θεσσαλονίκη, Άνοιξη 2020 - Κενός χώρος, κενός χρόνος”.
Θεσσαλονίκη, Άνοιξη 2020
κενός χώρος - κενός χρόνος
Για ορισμένους ίσως όχι “κενός”, αλλά για τους πολλούς “κενό” δύσκολα πληρούμενο. Σίγουρα σημείο καμπής στη ζωή όλων μας, σε πολλά απ’ όσα μέχρι στιγμής γνωρίζαμε, σε πολλά απ’ όσα ήμασταν συνηθισμένοι.
Αυτό το φωτογραφικό λεύκωμα έρχεται τις παραμονές του δεύτερου διαφαινόμενου εγκλεισμού μας λόγω της πανδημίας. Περιλαμβάνει φωτογραφίες που τράβηξα κατά τον πρώτο, τον ανοιξιάτικο εγκλεισμό, σε μια προσπάθεια να “εκφραστεί” η ψυχολογία των ημερών και το μόνιμο “σφίξιμο” που υπήρχε στην καρδιά. Για το “άγνωστο”.
Ελπίζοντας σε ένα δεύτερο λεύκωμα την ερχόμενη άνοιξη, με φθινοπωρινές – χειμερινές εικόνες.
Γ. Τσιλιγκιρίδης, Οκτώβριος 2020.
