«58 πορτρέτα παιδιών ή νέων μετ-αμφιέσεις»
Φωτογράφηση
Το παιχνίδι που μετατρέπει την πλέον εφήμερη στιγμή σε πράξη ηρωική. Πόσο υπέροχα μοιάζουν αυτά τα μάτια, αυτά τα σώματα καθρέπτες της ψυχής. Πόσο όμορφα μοιάζουν στην καλλίτερη φάση της γιορτής τους, στην καλλίτερη ηλικία της ζωής τους.
Αυτός ο θρίαμβος της παρουσίας τους, μέσω της «στιγμής», είναι που διαιωνίζεται, και η φωτογραφία για τούτο καταξιώνεται σαν ένας μοναδικός τρόπος:
- να κρατήσουμε άσβηστη τη βίωση της πραγματικής ελευθερίας (μήπως και αργότερα, μεσήλικες όντας, διεκδικήσουμε την επαναφορά της).
- να κρατήσουμε, μέσω της μνήμης (αυτήν καλλιεργεί αδιάκοπα και η φωτογραφία), τη συνέχεια, την εξέλιξη, τον ίδιο το χρόνο δηλαδή, όχι σαν εχθρούς, αλλά δα φίλους.
- να κρατήσουμε τις αξίες μας ζωντανές και να μην αφήσουμε ποτέ να σβηστεί, να ξεχαστεί, το όνειρο.
Να τι ζητάνε οι φωτογραφίες της έκθεσης και το happening των εγκαινίων. Να δούμε ότι η τέχνη και στην περίπτωσή μας η φωτογραφία, με το δικό τους ίσως τρόπο και γλώσσα έκφρασης, επιμένουν στην προσπάθεια τους να «συλλάβουν» τη δυναμικότητα της ζωής, με όλες της τις αντιφάσεις, δηλαδή, την ίδια τη ζωή της ζωής, για να μπορέσει τέτοια να συνεχίσει να είναι, γεμάτη εμπιστοσύνη, φιλία, ανθρωπιά, μέλλον. Για να καταφέρει ποτέ να μη λυγίσει.
Η έκθεση φωτογραφίας, που αποτελεί τα «ντοκουμέντα» προηγούμενης «δράσης» του καλλιτέχνη κατά τη διάρκεια του περυσινού αποκριάτικου πάρτι στο 41ο Δημοτικό Σχολείο Θεσσαλονίκης, θα ολοκληρωθεί σαν μια νέα δράση. Κατά τη διάρκεια των εγκαινίων της έκθεσης φωτογραφίας, μικρές ομάδες μουσικών, χορωδών και απαγγελτών θα διατυμπανίσουν την αξία της φιλίας και της συμμετοχής, θα επιμείνουν στην ανάγκη δεσίματος της τέχνης με τη ζωή, το σμίξιμο της τέχνης των μεγάλων, με αυτή της «τέχνης των μικρών».
Το παιδικό ξεφάντωμα που στάθηκε η αφορμή για τη δημιουργία των φωτογραφιών της έκθεσης, της φετινής αυτής εκδήλωσης, μόνο με ένα νέο ξεφάντωμα μπορούσε να ολοκληρωθεί.
Καθώς τα πορτραίτα των νεαρών συμπολιτών μας γεμίζουν τους τοίχους, παράθυρα γίνονται τα κάδρα /πρόσωπά τους, που ανοίγουν σε ένα κόσμο ηλιόλουστο.
Καθώς ο χώρος θα γεμίζει τραγούδια και χαμόγελα, τα πάντα πλημμυρίζουν ελπίδα και θα είναι σαν τούτη η αποκριάτικη γιορτή, που αρχίζει από τούτο το πανηγύρι, να γεμίζει «υποχρεώσεις» τους συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων για αντίστοιχες, αλλά και κάθε άλλου είδους δραστηριότητες.
Χριστόπουλος Δημήτρης
(αποσπάσματα από το κείμενο της έκθεσης)
