Διάρκεια της έκθεσης μέχρι 17/11/2020. Ώρες λειτουργίας (ΜΟΝΟ μετά από ραντεβού στο fkthessaloniki@gmail.com): Τρ-Πα 18.30-20.30', Σα 11-14, Κυ, Δε κλειστά.
Το Σάββατο 3/10/2020, 7.30μμ, εγκαινιάστηκε στον πολιτιστικό χώρο ΕΝΕΚΕΝ, Πρ.Κορομηλά 37, η έκθεση 'Photogravure project', στο πλαίσιο της πρώτης παρουσίασης του νέου τεύχους του περιοδικού ΕΝΕΚΕΝ, στις σελίδες του οποίου φιλοξενούνται αντιπροσωπευτικά έργα φωτοχαρακτικής από τις ενότητες που παρουσιάζονται στην έκθεση.
Συμμετέχουν οι φωτογράφοι - μέλη του Φωτογραφικού Κέντρου Θεσσαλονίκης: Αργύρης Λιαπόπουλος, Βασίλης Καρκατσέλης, Γιάννης Χολογγούνης, Ευθύμης Μουρατίδης, Θανάσης Ράπτης και Λάρα Βρεττού, καθώς και οι χαράκτες: Γιώργος Πάλλης και Στεφανία Πατρικίου.
Στην έκθεση παρουσιάζονται τα αποτελέσματα του εργαστηρίου φωτοχαρακτικής, που διοργάνωσε το 2019 το Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης. Η πρώτη παρουσίασή τους έγινε το Νοέμβριο του 2019 στο πλαίσιο της Art Thessaloniki.
Διάρκεια μέχρι 17/11/2020. Ώρες λειτουργίας: Τρ-Πα 18-20.30', Σα 11-14, Κυ,Δε κλειστά.
Προσέλευση ΜΟΝΟ σύμφωνα με τους κανόνες υγιεινής που απαιτούν οι συνθήκες: Υποχρεωτική μάσκα και τήρηση αποστάσεων.
Οι τεχνικές: Οι καλλιτέχνες εφάρμοσαν δύο τεχνικές μεταφοράς της φωτογραφικής εικόνας σε μεταλλικές πλάκες και στην συνέχεια εκτύπωσαν τις εικόνες με μελάνια και πρέσα ως χαρακτικά. Στην πρώτη τεχνική γίνεται φωτομεταφορά σε τσίγκο με ακουατίντα. Αυτή η τεχνική εκμεταλλεύεται την ψηφιακή τεχνολογία (Photoshop) και την παραδοσιακή τσιγκογραφία, καθώς γίνεται εφικτή η δημιουργία χαρακτικού έργου από οποιαδήποτε εικόνα μπορεί να υπάρξει σε ψηφιακή μορφή. Οι μήτρες είναι κλασικές μήτρες τσιγκογραφίας που δέχονται τις ανάλογες επεμβάσεις. Στην άλλη χρησιμοποιούνται ειδικές μεταλλικές πλάκες με επίστρωση πολυμερικής εμουλσιόν, φιλμ και UV φωτισμό.
Η χρήση πολυμερικών πλακών σ' αυτό το εργαστήριο ήταν η συνέχεια του εργαστηρίου που έγινε το 2001 με τον MODHIR AHMED του FALU KONSTGRAFISKA VERKSTAD, του ανοικτού σεμιναρίου και της έκθεσης της καθηγήτριας Inger Lise Rasmussen από την Δανία το 2002 και του εργαστηρίου φωτογράφων - μελών του Φωτογραφικού Κέντρου Θεσσαλονίκης στο Κέντρο Χαρακτικής του Δήμου Νεάπολης στον 'Ήλιο' το 2003.
Photogravure project
Το Φωτογραφικό Kέντρο Θεσσαλονίκης παρουσιάζει τα έργα που δημιουργήθηκαν, στο εργαστήριο «Φωτοχαρακτικής» που διοργάνωσε την τελευταία περίοδο. Στο εργαστήριο αυτό -που είναι μόνο ένα από τα προγράμματα του Φωτογραφικού Κέντρου Θεσσαλονίκης- συμμετείχαν φωτογράφοι και χαράκτες της πόλης.
Οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες εφάρμοσαν δύο τεχνικές μεταφοράς της φωτογραφικής εικόνας, πάνω σε μεταλλικές πλάκες. Στη συνέχεια εκτύπωσαν τις επεξεργασμένες εικόνες με μελάνια και πρέσα, ως χαρακτικά.
Στην πρώτη περίπτωση έγινε φωτο-μεταφορά της εικόνας σε τσίγκο χαρακτικής, με τη τεχνική της ακουατίντα. Έτσι γίνεται εφικτή η δημιουργία χαρακτικού έργου από οποιαδήποτε εικόνα ψηφιακής μορφής. Οι μήτρες που δέχονται τις ανάλογες επεμβάσεις και που τελικά εκτυπώνονται, είναι αυτές οι κλασικές της τσιγκογραφίας Ο καλλιτέχνης με αυτό το τρόπο εκμεταλλεύεται την ψηφιακή τεχνολογία και την παραδοσιακή τσιγκογραφία.
Στην δεύτερη περίπτωση γίνεται χρήση ενός διαφανούς φιλμ διαστάσων Α5, που περιέχει την εικόνα που θα εκτυπωθεί. Με τη διαδικασία αποτύπωσης του φίλμ με UV φωτισμό, πάνω σε ειδικές μεταλλικές πλάκες -που έχουν ειδική επίστρωση πολυμερικής εμουλσιόν-έχουμε την τελική μήτρα, από όπου θα παραχθούν τα χαρακτικά αντίγραφα.
Επειδή η ομάδα των συμμετεχόντων καλλιτεχνών σε αυτό το εργαστήριο «φωτοχαρακτικής», για την εκτύπωση των χαρακτικών έργων, φιλοξενήθηκε και στις αίθουσες του χΩρου18, είχα τη τύχη να παρακολουθήσω από κοντά όλες τις διαδικασίες δημιουργίας των έργων. Αποκόμισα την εντύπωση ότι πρόκειται για μια ομάδα οργανωμένη και προσηλωμένη στις καλλιτεχνικές προθέσεις και επιδιώξεις της.
Μια αλληλέγγυα ομαδικότητα χαρακτήρισε όλες τις συνεδρίες. Ο προβληματισμός του ενός είχε αντίκρισμα στη σκέψη των υπολοίπων με κοινό στόχο την επίλυση των τεχνικών δυσκολιών, που είναι πάντα απρόσμενες.
Η Λάρα Βρεττού δημιουργεί μια σειρά έργων, φωτοχαρακτικά συνδυασμένα με φωτογραφία, εικόνες/καρέ που δημιουργήθηκαν από τηλεοπτικά νέα. Οι επιπτώσεις της υπέρμετρης ανάπτυξης αποτελούν μαρτυρία της επίθεσης στο περιβάλλον.
Ο Βασίλης Καρκατσέλης φωτογραφίζει σχισμένες αφίσες και επεξεργάζεται το αποτέλεσμα του χρόνου πάνω σε φθαρτές ύλες, όπως το χαρτί. Μέσα όμως από τη φθορά προβάλει τον ψυχισμό της ανθρώπινης μορφής, με μια δυναμική διαιώνισης της εκφραστικότητας
Ο Αργύρης Λιαπόπουλος επαναφέρει στη συζήτηση το φυσικό περιβάλλον. Μέσα από διαδρομές και ατμόσφαιρες ανανεώνει την ανάγκη της συμβίωσης με την απλότητα και την ηρεμία που παρέχει η φύση.
Ο Ευθύμης Μουρατίδης δημιουργεί το εκφραστικό του αποτέλεσμα μέσα από ανεικονικές απεικονίσεις. Συνδυάζει στοιχεία του περιβάλλοντος με αφαιρετικό τρόπο
Ο Γιώργος Πάλλης δημιουργεί ένα δυναμικό και ενιαίο σύνολο φωτογραφίας και χαρακτικής. Φωτογραφίζει πρόσωπα επιλέγοντας την προσωπικότητα και το ύφος του ατόμου που κάθε φορά πρωταγωνιστεί στις συνθέσεις του. Στη συνέχεια αναπτύσσει μια ζωγραφική περιπέτεια βασισμένη στα χαρακτηριστικά τόσο του προσώπου όσο και της εικαστικής γραφής. Με επιδέξιους χειρισμούς, οι απεικονίσεις του κάνουν μια διαδρομή στο χρόνο και την ιστορία της χαρακτικής τέχνης περνώντας από την σχεδιαστική οργάνωση και τη ανθρώπινη συγκίνηση, στην αποτύπωση μιας ιδιαίτερης πραγματικότητας.
Η Στεφανία Πατρικίου είναι χαράκτρια και πιστεύει τόσο πολύ στον πραγματικό κόσμο όσο και στο όνειρο. Η πιο ρεαλιστική εικόνα μπορεί με τους χειρισμούς της να είναι ταυτόχρονα ένα ονειρικό πεδίο που διαπραγματεύεται άγνωστες και νέες δράσεις.
Ο Θανάσης Ράπτης στα προσωπικά ταξίδια του ανακαλύπτει κάποιους μικρόκοσμους των παιχνιδιών, που αργότερα θα τους μεταμορφώσει σε νέους κόσμους και θα μας τους παρουσιάσει σαν μακρινές μνήμες μιας κοινότητας ή σαν δυναμικές πρωταγωνιστικές μορφές, σε ένα παιχνίδι που έχει άγνωστους όρους και αόριστο μέλλον. Βρήκε τα απαραίτητα μέσα για να αλλάξει το κόσμο, ωστόσο παραμένει επιφυλακτικός όσον αφορά στη δυνατότητα του να βρίσκεται ταυτόχρονα μέσα στην αλήθεια και μέσα στην ευδαιμονία. Δε λειτουργεί μέσα σε μια διαδρομή των συνηθισμένων χρήσεων του παιχνιδιού, αλλά το αναδημιουργεί, μέσω του αποτελέσματος που βιώνει από τη ρήξη του, με τη ιστορική πορεία του κόσμου.
Ο Γιάννης Χολογγούνης, για την προσωπική του αφήγηση και για τη δημιουργία των συνθέσεων του αναζητά την αφορμή, στο ταξίδι. Ένα βουβό και απόμακρο ταξίδι καθημερινό και άγνωστο. Δεν περιγράφει το τρένο αλλά υπαινίσσεται το χρόνο και την διάρκεια μιας αμφίβολης μετακίνησης. Μέσα από την υποψία της διαδρομής, τοποθετεί τη χρονική διάρκεια και την εγκλωβίζει σαν διαχρονική μνήμη μέσα στις γεωμετρικές επιφάνειες των εσωτερικών κουπέ των τρένων. Σε μια χώρα περίεργη, σε ένα αλλιώτικο ταξίδι στο χρόνο, είναι οι επιβάτες, φαντάσματα και μάρτυρες μιας τρομερής εποχής.
Σύμπνοια και διάθεση συνεργασίας, πνεύμα εφευρετικότητας και εμμονή στο ποιοτικό αποτέλεσμα, ήταν οι διαπιστώσεις αυτής της συνεργασίας. Μέσα από τη διαδικασία εκτύπωσης προέκυψαν έργα με πρωτογενή σκέψη και αυτό συνέβη διότι οι συμμετέχοντες έβλεπαν με καθαρό βλέμμα το στιγμιότυπο που τους αφορούσε, που τους ενδιέφερε.
Θεσσαλονίκη, Νοέμβριος 2019
Σταύρος Παναγιωτάκης
Εικαστικός, Ειδικό Εκπαιδευτικό Προσωπικό, Σχολή Καλών Τεχνών, ΑΠΘ
