«Εικόνα-Όχθη-Πρόσωπο»
Ο Δημήτρης Προκοπίου είναι φωτεινός τύπος, θετικός, όλο χαμόγελο και δράση και καθόλου σκοτεινός. Κυκλοφορεί όμως πολύ τη νύχτα, ίσως για να τις προσφέρει το επί πλέον φως που αυτή χρειάζεται, το φως του δικού του φακού, που καθόλου τυχαία, πάντα κρέμεται στον ώμο, να της προσφέρει, με ξαστεριά, ομίχλη ή βροχή, το φως της δικής του υπερβατικότητας, που τόσο έχει ανάγκη ο κάθε τόπος.
Αφήνεται μέσα στις πόλεις, για εικόνες, που με την προσεκτική χρήση του φωτοφράκτη δια-πραγματεύοντε τις σχέσεις ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, ανάμεσα στο χρώμα και το μη χρώμα, εικόνες που ειρωνεύονται και παίζουν ταυτόχρονα με το θετικό και το αρνητικό.
Χωρίς τη χρήση φίλτρων ή ειδικών εφέ, χρησιμοποιεί τον υπάρχοντα φωτισμό με τρόπο τέτοιο που να εισπράττει πνευματική δύναμη από τις εικόνες του. Τα φωτισμένα μέρη ανεβάζουν τις αντιθέσεις ενός αστικού τοπίου που κατά τα άλλα, δουλεύεται σε απαλούς τόνους και αποχρώσεις. Το ίδιο και οι υποφωτισμένες περιοχές που υποβαθμίζοντας τις ανεπιθύμητες λεπτομέρειες απλοποιούν τη σύνθεση προκειμένου να τονιστεί το ουσιώδες. Το παιχνίδι ανάμεσα στα μαύρα και την τεράστιας κλίμακας μέγιστη χρωματική λεπτομέρεια των όσων συμβαίνουν στον αντίποδά τους, ισορροπημένα στα σταθερά κλασικά κάδρα του, περιγράφει τις λεπτές συνεχείς ανακατατάξεις ανάμεσα στο φως (τον ένα παράγοντα των φωτογραφιών του) και τα στοιχεία του περιβάλλοντος (το δεύτερο).
Εργάζεται σε ακατάλληλες για φωτογραφία καιρικές συνθήκες, μόνο έτσι όμως καταφέρνει να εισπράττει ενδιαφέροντα αποτελέσματα, λες και οι ίδιες οι πόλεις θέλουν να του ανταμείψουν για αυτές του τις εμμονές.
Με τέτοια χρήση του μέσου και τέτοια λογική, ο Προκοπίου, μπορεί με άνεση να χρησιμοποιεί το έγχρωμο φιλμ το οποίο οδηγεί πέραν του ρεαλισμού και της αναπαράστασης.
Έχει ενδιαφέρον να αφεθούμε στη νύχτα του
Βασίλης Καρκατσέλης
Ο Δημήτρης Προκοπίου γεννήθηκε στο Βόλο το 1972. Γιος της πεζογράφου Μάγδας Τσιρογιάννη και του ποιητή Νάκη Προκοπίου-Σκορδίλη, ακολούθησε την εικόνα, το φωτογραφικό είδωλο σαν αμφίθυμη παραπλήρωση στη γραφή των γονιών του. Φοίτησε στο Πανεπιστήμιο Πειραιά όπου είναι μεταπτυχιακός φοιτητής.
Είναι μέλος του Φωτογραφικού Κέντρου Θεσσαλονίκης και υπεύθυνος του στην Αθήνα. Το 1996 παρακολούθησε σεμινάρια στο Φωτογραφικό κύκλο. Από το 2002 παρακολουθεί τα μαθήματα του ζωγράφου, φωτογράφου και δασκάλου τέχνης Μάνου Αναστασιάδη.
Συμμετείχε στο πρόγραμμα «Επαφές-contacts 2002» του Φωτογραφικού Κέντρου Σκοπέλου και άλλες ομαδικές εκθέσεις.
Ατομικές εκθέσεις:
1999 Με τίτλο «Κύκλωπες» Ερμουπόλεια 99, Ερμούπολη, Σύρος
2001 Με τίτλο «Κένταυροι» Μακρινίτσα Πηλίου
2002 Με τίτλο «Ερινύες» Μακρινίτσα Πηλίου
2003 Με τίτλο «Γνόφος» Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης,
Θεσσαλονίκη
2003 Με τίτλο «Τισιφόνη» Bar City, Αθήνα
2003 Με τίτλο «Noel» Bar City, Αθήνα
2004 Με τίτλο «Wenn es dunkel wird» (Όταν πέφτει το σκοτάδι)
Χώρος Σύγχρονης Τέχνης Halle02, Χαϊδελβέργη Γερμανίας.
