Λόγω της μεγάλης ανταπόκρισης του κοινού παρατείνεται μέχρι και τις 9 Νοεμβρίου η έκθεση φωτογραφίας -ντοκουμέντου «Ο μαγικός κόσμος του Αλί Οζ» του Τούρκου φωτογράφου. Η έκθεση πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο της διοργάνωσης «Όψεις της Βαλκανικής Φωτογραφίας 2018», στον πολυχώρο πολιτισμού «Ένεκεν» (Πρ. Κορομηλά 37).
Την Πέμπτη 13-9-2018, 8μμ εγκαινιάζεται στο χώρο πολιτισμού ENEKEN, Προξένου Κορομηλά 37, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, η ατομική έκθεση του Ali Öz με τίτλο "Ο μαγικός κόσμος του Αλί Οζ - Tαρλάμπασι: Μια περιφρονημένη περιοχή στην Κωνσταντινούπολη". Η έκθεση γίνεται σε συνεργασία με το Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης και εντάσσεται στο πλαίσιο της διοργάνωσης 'Aspects of Balkan Photography 2018'.
Διάρκεια έκθεσης: 13/9 - 6/10/2018.
Ώρες και μέρες λειτουργίας: Δευτέρα έως Παρασκευή 6-9μμ, Σάββατο 11πμ-3μμ, Κυριακή κλειστά
Ενα νεαρό αγόρι, που κάνει μια άσεμνη χειρονομία. Γυναίκες που φοράνε πολύχρωμες κεντημένες τουαλέτες ως καλεσμένες ή πρωταγωνίστριες σ’ ένα τσγγάνικο γάμο. Δυο μικρά κορίτσια που βάφουν τα νύχια τους μπροστά από ένα βουνό σκουπιδιών. Ένας γαΐδαρος που διασταυρώνεται με ένα θωρακισμένο όχημα του στρατού. Γυναίκες καθισμένες σε βελούδινες πολυθρόνες καταμεσής του δρόμου. Τραβεστί και αγοραίος έρωτας. Και πολύχρωμες μπουγάδες κρεμασμένα σε αντικριστά ετοιμόρροπα κτίσματα που διεκδικούν τις δικές τους αχτίδες φωτός.
Ένας κόσμος αντιθέσεων, αλλά υπαρκτός. Ένας κόσμος, που αγωνίζεται να κρατηθεί στη ζωή παρά το γεγονός ότι όλα βαίνουν εναντίον του. Είναι «Ο μαγικός κόσμος του Αλί Οζ», όπως είναι ο τίτλος της έκθεσης φωτογραφίας- ντοκουμέντου του πολυβραβευμένου, Τούρκου φωτογράφου, που εγκαινιάζεται την Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου, στις 20.00, στον πολυχώρο πολιτισμού «Ένεκεν» (Πρ. Κορομηλά 37). Η έκθεση πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο της διοργάνωσης «Όψεις της Βαλκανικής Φωτογραφίας 2018».
Ο μάχιμος φωτορεπόρτερ, σ’ αυτήν τη δουλειά του επιχειρεί να «φωτογραφίσει» πίσω από τον τοίχο. Να σπάσει την πόρτα και να φτάσει στην καρδιά ενός οργανισμού, μιας συνοικίας, του Ταρλάμπασι. Μιας περιοχής, που τα εγκατελειμμένα σπίτια της έγιναν στέγη για περιθωριακές ομάδες, όπως τσιγγάνοι, τραβεστί, κομμουνιστές και η οποία τελευταία έρχεται αντιμέτωπη με το «θαύμα» της ανοικοδόμησης και της αστικής ανάπλασης.
Απόφοιτος της σχολής των Πολιτικών Επιστημών της Αγκυράς, αλλά και της Σχολής Ενημέρωσης, Ραδιοφώνου & Τηλεόρασης, ο Αλί Οζ τράβηξε τα πρώτα του καρέ το 1979 με μια κάμερα, την οποία είχε αγοράσει με τις λιγοστές οικονομίες του. Γρήγορα συνειδητοποίησε ότι η φωτογραφία ήταν ο καλύτερος τρόπος επικοινωνίας γι’ αυτόν. Γιατί όπως εξηγεί και ο ίδιος «ο άνθρωπος μπορεί να υπομείνει την πείνα και τις κακουχίες, αλλά δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αγάπη, πάθος και σκοπό. Η αγάπη μου για τους ανθρώπους διοχετεύεται στην Τέχνη της Φωτογραφίας, που έχει γίνει για μένα το πιο έμμεσο, αλλά σταθερό εργαλείο επικοινωνίας μου».
Στα νιάτα του δούλεψε σε πολιτικοκοινωνικές ομάδες, οργανώσεις και συνδικάτα χτίζοντας τη δική του άποψη για τον κόσμο και τα πράγματα.
Ο ίδιος, πλέον, αντιμετωπίζει την πολιτική φωτογραφία- ντοκουμέντο ως καθήκον του. Γι’ αυτό και είναι πιθανόν να τον δείτε σε κάθε κοινωνικό γεγονός στην Τουρκία.
Τα θέματα των φωτογραφιών του, που έβγαλε στις χώρες τις Ασίας, της Ευρώπης, της Αφρικής και της Αμερικής ήταν «ο εργαζόμενος», «ο αβοήθητος», «ο άνθρωπος της παραγωγής». Επειδή, σύμφωνα με τα δικά του λόγια «μου αρέσει ο άνθρωπος που παλεύει και δίνει τις δικές τους μάχες γι’ αυτούς που αγαπά».
Του Αλί Οζ είναι, εξάλλου, και η φωτογραφία, που κοσμεί το εξώφυλλο της τελευταίας έκδοσης του περιοδικού «Ένεκεν».
Όπως εύστοχα υπογραμμίζει ο κριτικός τέχνης και επιμελητής, Feyyaz Yaman γι’ αυτήν τη δουλειά «από τη δεκαετία του ’70, ο Αλί Οζ είναι μάρτυρας κάθε κοινωνικού τρυγμού, κάθε φορά που η αλήθεια βγάζει δυνατή κραυγή βρίσκεται εκεί και τη διαδίδει στο όνομα της δικαιοσύνης. Παίρνει ρίσκο και δεν υποκύπτει σε προκαταλήψεις, κάνει φωτορεπορτάζ». Ο ίδιος συμπληρώνει: «Στο Ταρλάμπασι του Αλί, ένας γεννιέται κάθε πρωί, ένας πάει στη δουλειά, ένας κάθεται το απόγευμα και πίνει ρακί και ένας πεθαίνει κάθε βράδυ. Είμαστε αυτοί που σας παίζουν κλαρίνο τα βράδια σας, αυτοί που σας πουλάνε τσιγάρα από το παράθυρο του αυτοκινήτου σας, οι χορεύτριες της κοιλιάς επάνω στο τραπέζι σας. Δεν μπορείτε να γλυτώσετε από εμάς. Είμαστε η σκιά και το υποσυνείδητό σας».
Ο Γιώργος Γιαννόπουλος δημιουργός του περιοδικού «Ένεκεν» και διευθυντής του ομότιλου πολυχώρου υπογραμμίζει σχετικά με την απόφαση της συνεργασίας του με τον Οζ: «Ο Αλί Οζ είναι και αυτός ένας από τους εκπρόσωπους της σύγχρονης καλλιτεχνικής γενιάς, που εκφράζουν μια Τουρκία δημοκρατική, με συνείδηση και ανάγκη για ελευθερία, μιας Τουρκίας ανοιχτής στον κόσμο με διάθεση για διάλογο και πολιτιστική δημιουργία».
Ο καθηγητής Cevat Geray γράφει γι’ αυτόν: «Ο Αλί Οζ είναι ένα καλλιτέχνης που παρακαλουθώ από φοιτητή. Καθώς συνέβαινε η «μεταμόρφωση» στην συνοικία Ταρλάμπασι είχε το δίκο του μερίδιο ως κοινωνικός παρατηρητής, καταγράφοντας τα προβλήματα και τις επιθυμίες των ανθρώπων που ζουν εκεί και προσφέροντας μια χρήσιμη πηγή για κοινωνικούς αναλυτές και σχεδιαστές αστικού περιβάλλοντος.
Για να ολοκληρώσει κανείς μια εργασία σαν αυτήν πρέπει να κερδίσει το σεβασμό και την εμπιστοσύνη των ανθρώπων που ζουν εκεί. Χαρή στη συμπεριφορά και την προσωπικότητα του κατάφερε να ενταχτεί. Αυτή η φωτογραφική αποτύπωση που πέτυχε έχει αξία για τους πολιτικούς και τους διοικούντες, καθώς δείχνει πως τα πρότζεκτ της αστικής ανάπλασης θα πρέπει να στέκονται απέναντι στους ξεχασμένους κατοίκους περιοχών υπό ανάπλαση».
Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, που στους τοίχους της συνοικίας οι κάτοικοι έγραψαν ότι «Εδώ φωτογραφίζει μόνο ο Αλί Οζ».
Γιώτα Σωτηροπούλου