To Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης αποδέχτηκε και εφέτος τη σχετική πρόσκληση
για συμμετοχή στο πολυμορφικό 3 ήμερο Φεστιβάλ Τέχνης
ΑΝΑΚΑΤΑ v. 6 «ΑΝΑσφάλεια-ΚΑΤΑφυγή» 2014
Συμμετείχε με έργα/εγκαταστάσεις των μελών του: Αθανάσιου Αθανασιάδη, Ανδρέα Βενιανάκη, Βασίλη Καρκατσέλη, Θανάση Ράπτη, Ιορντάνκα Τένοβα και Αλέκας Τσιρώνη.
Ελάχιστα κείμενα παρουσίασης για το έργο των δημιουργών φωτογράφων
Ο Βασίλης Καρκατσέλης παρουσίασε ένα σχόλιο διπλής κατεύθυνσης, και για την περιθωριοποίηση των εικαστικών τεχνών στα σύγχρονα δρώμενα, και για τη θέση της φωτογραφίας καταγραφής, τη φωτογραφία ντοκουμέντου, ως προς τι μπορεί να αποτελεί τη θεματογραφία της σήμερα.
Α. Οι δυσκολίες που προκύπτουν από την οικονομική δυσπραγία, (των δημιουργών και του κοινού των έργων τους), ελαχιστοποιούν και την εικαστική παραγωγή και τις δυνατότητες παρουσίασής της. Το σύνολο των αρνητικών επιπτώσεων αυτής της στενότητας οδηγεί με μαθηματικό τρόπο οπωσδήποτε στην περιθωριοποίηση των δημιουργών αλλά και στο φρενάρισμα της ανάπτυξης ενός δημόσιου διαλόγου γύρω και για την εργασία τους.
Β. Η φασματική εικονικότητα των ευκολιών ανάρτησης (δημοσιοποίησης) και διατυπώσεων στα social media του διαδικτύου εξαφανίζουν σχεδόν τις συζητήσεις περί του προς τα που στρέφεται η κάμερα, τι φωτογραφίζει η τέχνη αυτή σήμερα, για το μιλάει η ντοκουμενταρίστικη φωτογραφία, πέρα από το κατευθυνόμενο φωτορεπορτάζ.
Γ. Μπορεί αυτού του είδους (η κατασκευασμένη βάση αυθεντικών φωτογραφιών) φωτογραφία να ειδωθεί ως μία αναλυτική θεώρηση (μιας όποιας) κριτικής απέναντι στο σύστημα και τον αυτοευνουχισμό των τεχνών; Αυτού του είδους “αντικειμενικές απεικονίσεις” ενδιαφέρουν το κοινό, ώστε να προκαλέσουν συζητήσεις επί του περιεχομένου τους; Μπορεί το περιεχόμενο να λειτουργήσει σαν πρωτεύον απέναντι στο κυνήγι της φόρμας;
Παράλληλα στον χώρο, μέσα και έξω από το Κέντρο πολιτισμού, διέσπειρε αφισέτες του project «ΧΑΘΗΚΕ Η ΕΜΠΝΕΥΣΗ» στα πρότυπα του “XAΘΗΚΕ ΣΚΥΛΑΚΙ”. Ένα σχόλιο για τη διαφορετικότητα, ένα ερωτηματικό για τις αξίες του καθένα μας. Και για τα κοινωνικά και για τα φωτογραφικά πράγματα.
Ο Θανάσης Ράπτης συμμετείχε με μια φωτογραφική εγκατάσταση που αναπτύχθηκε σε μια από τις τουαλέτες του κτηρίου
“Ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ”
Selfies όπως selfish. Παλιά τα λέγαμε αυτοπορτρέτα. Σήμερα έχουν γίνει το συνώνυμο της αυτοπροβολής, του ‘ήμουν κι εγώ εκεί’, του κακώς εννοούμενου ναρκισσισμού.
Η λήψη αυτής της σειράς των φωτογραφιών έγινε ως δοκιμή της κάμερας ενός χαμηλής ποιότητας νέτμπουκ, σε πριβέ ώρα ‘περισυλλογής’. Μια ‘εσωτερική’ φωτογράφιση σε ένα τόσο οικείο, κλειστοφοβικό περιβάλλον.
Η Αλέκα Τσιρώνη παραμορφώνει φωτογραφίες από συνθέσεις χόρτων, που συναντά κανείς στην καθημερινότητά του, ως ένδειξη αποποίησης αυτής της οικειότητας.
Η Ιορντάνκα Τένοβα παρουσιάζει μια σειρά από φωτογραφίες ,οι οποίες απεικονίζουν την κίνηση με διάφορα φορμαλιστικά στοιχειά όπως γεωμετρία, φωτισμός και χρώμα.
Το μέγεθος των φωτογραφιών και ο τρόπος ανάρτησης τους έχουν ως στόχο κάθε έργο να παρατηρείται μεμονωμένα. Οι κορνίζες βρίσκονται σε αρκετή απόσταση από τον τοίχο. Με αυτόν τον τρόπο δίνεται στον θεατή μια επιπλέον τρισδιάστατη αίσθηση.
Ο Ανδρέας Βενιανάκης παρουσίασε ως «καταφύγιο» ανασφάλειας τα ναρκωτικά, οι ουσίες των οποίων μειώνουν (προσωρινά) τα δυσάρεστα συναισθήματα και ενισχύουν την καταφυγή στην εθιστική συμπεριφορά. Η οικονομική, κοινωνική, υπαρξιακή κρίση, ο βομβαρδισμός εικόνων ενός πλαστικού κόσμου μέσα από την τηλεόραση , δημιούργησε ανασφάλεια σε νέους ανθρώπους και αύξησε τους χρήστες των ναρκωτικών. Μηδενισμός, απογοήτευση, ευτελισμός αξιών ,σε μια κοινωνία που ασθενεί είναι υποχρεωμένος να ζήσει ο νέος άνθρωπος. Σε μία κοινωνία όπου ή ιδιότητα «πρεζόνι» σε απαξιώνει και σε απομονώνει από τον κοινωνικό σου περίγυρο και σε κάνει να χώνεσαι στα σκοτεινά σημεία και στα πιο βαθιά της τρύπας που έχεις καταφύγει.
Ελάχιστα στοιχεία για το φετινό φεστιβάλ από τους διοργανωτές του:
Για έκτη χρονιά διοργανώνεται το “ΑΝΑΚΑΤΑ τέχνης”, μία άλλη δυτική πράξη τέχνης, ένας νέος κύκλος αναζήτησης και κατάθεσης προτάσεων, ιδεών, σκέψεων, συνεργιών, επικοινωνίας και αλληλοεπίδρασης, μιας πληθώρας εκφραστικών μέσων. Η σύμπραξη αυτή σκοπό έχει να καταδείξει τον πλουραλισμό της τέχνης και να θέσει το πλαίσιο διαλόγου σχετικά με την ανασφάλεια της παρούσης χρονικής συγκυρίας και την καταφυγή που προσφέρει η τέχνη.
Η Δημοτική Κοινωφελής Επιχείρηση Παύλου Μελά «ΙΡΙΣ» για έκτη χρονιά διοργανώνει το «ΑΝΑΚΑΤΑ τέχνης , ανασφάλεια- καταφυγή» Εικαστικά, Φωτογραφία, Θέατρο, Μουσική, χορός, στο Κέντρο Πολιτισμού Χρήστος Τσακίρης, Λαγκαδά 221, Δήμος Παύλου Μελά, Θεσσαλονίκη.
Το Φεστιβάλ ΑΝΑΚΑΤΑ αποτέλεσε για πέντε συνεχόμενες χρονιές (2009-2013) μια πράξη τέχνης στη Δυτική Θεσσαλονίκη, λειτούργησε ως πράξη αντίστασης στα στεγανά και τα στερεότυπα, κατέδειξε τον πλουραλισμό των εκφραστικών μέσων, δημιούργησε μια δημόσια πλατφόρμα διαβούλευσης, έρευνας και στοχασμού.
Νέοι δημιουργοί σε συνέργια με πιο καταξιωμένους καλλιτέχνες από όλο το καλλιτεχνικό φάσμα, ανέτρεψαν τις οριοθετημένες συμβάσεις και τα ασφαλιστικά κατεστημένα των δημόσιων χώρων , άλλοτε του Κέντρου Πολιτισμού «Χρήστος Τσακίρης» και άλλοτε του Πρώην Στρατοπέδου Παύλου Μελά, καταγράφοντάς τους εκ νέου, ως χώρους τέχνης.
Φέτος συνεχίζουμε προτείνοντας την εκ νέου καταγραφή του Κέντρου Πολιτισμού Χρήστος Τσακίρης σε χώρο «καταφύγιο ανασφάλειας».
Στο φετινό ΑΝΑΚΑΤΑ περισσότεροι από 200 καλλιτέχνες(από ολόκληρο το καλλιτεχνικό φάσμα) ανακατέταξαν τις σκέψεις, τις θέσεις και το όραμα τους για την τέχνη.
Το πρόγραμμα υπέγραψε η Καλλιτεχνική Επιτροπή του «ΑΝΑΚΑΤΑ v.6»
Έλλη Χρυσίδου, Αυγή Προγκίδη, Φώτης Τερζής και Γιώργος Γούσιος
Οργανωτική Επιτροπή: Νέστορας Αναστάσιος, Χρυσάνθη Παπαδοπούλου
Επιμελήτρια: Στέλλα Μανικάτη
Παρασκευή 12, Σάββατο 13 και Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2014
Φορέας διοργάνωσης η Δημοτική Κοινωφελής Επιχείρηση Παύλου Μελά «ΙΡΙΣ».
Είσοδος ελεύθερη.
Η πρόεδρος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής του Φεστιβάλ Έλλη Χρυσίδου έγραψε μετά τη λήξη:
Το «ΑΝΑΚΑΤΑ ν6» ολοκληρώθηκε και μια πράξη τέχνης δυτικά της πόλης τελείωσε, με υποσχέσεις για τη συνέχεια.
Το ΑΝΑΚΑΤΑ είναι μια παρέα, οργανωτές και συμμετέχοντες, δε λογοκρίνει αλλά συνεργάζεται, δεν προβάλλεται αλλά ακολουθεί την προσωπική εμπειρία του καθένα, είναι μια πράξη ακτιβισμού με σκοπό την ΑΝΑτροπή και ΚΑΤΑγραφή χώρων και συγκινήσεων, είναι μια πράξη, μια διαδρομή προσωπικής αληθείας και επαφής.
Ευχαριστούμε όλους που βρεθήκαμε και ανανεώνουμε το ραντεβού μας στο ν7 και σ’ άλλο σημείο-χώρο [περιμένουμε προτάσεις, πάντα δυτικά].
