ην Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου, στις 8.30' μμ, θα γίνει η μηνιαία συνάντηση των μελών και των φίλων του Φωτογραφικού Κέντρου Θεσσαλονίκης.
... όπως πάντα στο CAFE BAZAAR, Παπαμάρκου 34, Πλατεία Άθωνος, τηλ 2310241817.
Σ' αυτήν την συνάντηση είναι προσκεκλημένοι για να μας παρουσιάσουν τη δουλειά τους δύο φωτογράφοι που ζουν εκτός Θεσσαλονίκης.
Ο Χαράλαμπος Κυδωνάκης (Ρέθυμνο) θα μας κάνει παρουσιάση σε δύο μέρη :
Α : Venustreet : Μπορεί η γυναικεία ομορφιά να μην «καπελώσει» μια φωτογραφία?
Β : Συνοπτική παρουσίαση της φωτογραφικής δουλειάς του “dirtyharrry”
Ο Γιώργος Γκιζάρης (Αθήνα) θα μας δείξει ένα μουσικό διαπόραμα των έξι ενοτήτων που απαρτίζουν τη φωτογραφική δουλειά του .
Τίτλος : έξι Γραμμές
Ο Kydonakis παρουσίασε δυο σκέλη της εργασίας του.
Στο πρώτο έδειξε την επιμέλεια φωτογραφικών λευκωμάτων από το έργο πολλών άγνωστων μεταξύ τους (και στον ίδιο) φωτογράφων. Εξήγησε τον τρόπο που ανακαλύπτει το έργο τους στο διαδίκτυο, το πώς επικοινωνεί με τους φωτογράφους και εξασφαλίζει την αδεία χρήσης των φωτογραφιών τους, το πώς συγκροτεί τις εσωτερικες ενότητες, ώστε να εξασφαλίζεται ενιαία αφήγηση από το έργο διαφορετικών φωτογράφων, και τέλος, μίλησε για τον τρόπο διάθεσης αυτών των θεματικών λευκωμάτων, μέσω του διαδικτύου.
Στο δεύτερο σκέλος, έδειξε αποσπάσματα από το σύνολο του έργου του, που τα τελευταία χρόνια επικεντρώνεται σε φωτογραφία δρόμου και ειδικές λήψεις με φλας.
Απόσπασμα από μια συνέντευξη του Charalampos Kydonakis σε αγγλικο περιοδικο lensbir.
Street photography is a difficult form of art, some would say the most difficult. Most people take rather boring snapshots of people walking around a street and call it street photography. In your opinion, what is a good street photography?
I think every kind of art is difficult. I think taking a good photo of a flower, making a sculpture or anything else, or cooking something tasty, has exactly the same difficulty. If you’re not careful to what you’re doing you’ll miss the possible nice photo that passed in front of you, the same as if when you’re not careful you’ll forget the oven and burn the food.
I don’t know what is good photography. I think I know better what is bad photography when I remember all the tons of crap I’ve seen on the internet, or the tons of photos of mine that I’ve deleted because they were awful.
There’s no objectivity. A good photo for each one is what suits more his subjective taste. For my taste, I think I enjoy a photo when it tells me something I hadn’t thought before. I don’t care if it will be “street”.
What’s your strategy for approaching a subject? Do you ask for permission before? Do you shot first and deal with it later? Shoot from the hip trying not to be seen?
I don’t see the reason why I should shoot from the hip. When I see something that catches my attention I go there and take one or more images of it. 99% of what I remember I haven’t asked before shooting a photo of a stranger. Anyway this is not important. Any photo can be good or crap no matter if it’s natural or staged.
Εργασίες του Charalampos Kydonakis μπορεί να δει κάποιος στις παρακάτω διευθύνσεις:
• Portfolio (www.dirtyharrry.com)
• Facebook
• Flickr (flickr.com/photos/dirtyharrry)
• Twitter (@dirtyharrrry)
Ο Γκιζάρης παρουσίασε, επίσης, το σύνολο του έργου του, χωρισμένο σε έξι ενότητες, με συνοδεία μουσικής και απαγγελία εισαγωγικών ποιημάτων του πριν από κάθε ενότητα.
Παρακάτω κάποια από αυτά;
Στις χαμένες γειτονιές, στους άδειους δρόμους -
Les quartiers perdus
Δεν τις συνήθισα τις άδειες γειτονιές. Δεν γίνεται ποτέ οικεία η αγάπη. Όλο και πιο σπάνια τολμώ να καταγράψω τη στιγμή, τη νύχτα, το δόλιο φώς που με μαγεύει. Τριγυρνώ, αχόρταγος, με τα σκυλιά και τους εμπόρους. Δεν ψάχνω, συχνά οπλίζω μα δεν αποτυπώνω, ο θόρυβος του κλείστρου ακούγεται σαν πυροβολισμός· σκοπεύω με τα μάτια. Τυπώνω στη μνήμη και όσο περνάει ο καιρός και κατοικούνται οι άδειοι δρόμοι κινούμαι προς τη θάλασσα. Πιο κει δεν έχει. Άμα παύσουν οι εικόνες, ίσως αρχίσουν μουσικές. Δεν είμαι φωτογράφος, περαστικός στην πόλη μου είμαι. Οι χαμένες γειτονιές είναι προστάτες· τεράστιες αποθήκες συνείδησης. Τον έρωτα μου καταγράφω γιατί ποτέ δεν τόλμησα να του δοθώ, να έχω σύντροφο τη σκάλα, τη βέσπα που προσπερνάει μια γριά, τη λάμπα που έσπασε για να κρατήσει η ζωή στα σωθικά της την εικόνα. Καταπίνει, δεν σώζει τούτη η αγάπη. Είναι σκοτάδι, περαστική ζωή σα θόρυβος ελαστικού ή σαν το άπιαστο που κυνηγώ κι όταν με βρίσκει φεύγω. Δεν μου ανήκει τίποτα, ούτε η ματιά μου. Οι χαμένες γειτονιές είναι κενά τραγούδια, κομμάτια γης που σκόρπισαν, σα νότες, κι από το θρόισμα τους δεν βγαίνει μουσική, μόνο κάτι ασήμαντα τσιμπήματα στο σώμα σου υπενθυμίζουν ότι ζεις μέσα τους.
Στην Αποβάθρα - Sur les quais
Στις δικιές μας τις πατρίδες δεν φοράμε πόδια,
έχουμε μιλιά,
απέχουμε χιλιομετρικά
κι όμως μας καίνε οι ανάσες μας
έτσι αντίκρυ.
Στις δικιές μας τις πατρίδες δεν έχει μικροναυπηγεία
να χαθείς στις μισογερμένες βάρκες τους
και να πετάς χαλίκια·
οι δικιές μας οι πατρίδες είναι άπατρες.
Είναι τραγούδια.
Πορτραίτα - Portraits
Βλέπεις από το στενό
τόσα αναμμένα φώτα στις κλειστές κουρτίνες
τόσους άγνωστους, αταξίδευτους, ποιητές
που κάθε νύχτα,
σε κάθε ζωή,
περιπλανιούνται στη δικιά τους άβυσσο,
φτηνή και πρόστυχη
στα μάτια
τα γερασμένα πια από την ομορφιά τ
Mes Hommes
Κάποιους τους αγαπήσαμε
Για τον άνεμο των μαλλιών τους
Το όνειρο στο πάνω χείλι τους
Το άρωμα της σιωπής τους.
Τους δοθήκαμε τις αλκοολούχες νύχτες
Και γιορτάζουμε επέτειο τις θύμησες
Απ' τη στρόβιλο των φωτογραφιών τους.
Ευγενικά αγέρωχοι μες' τις ελπίδες μας
Ψηφιδωτά ατέλειωτων εικόνων στο κορμί μας.
Εκείνη η θέρμη της ζωής.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΚΙΖΑΡΗΣ (Σύντομο Βιογραφικό)
Απόφοιτος Γαλλικής Φιλολογίας και Οπτικοακουστικών Μέσων του πανεπιστημίου Paris VIII-Vincennes και Paris IV-Sorbonne. Διπλωματούχος της Σχολής Ξεναγών Αθηνών. Παρακολούθησε επίσης μαθήματα υποκριτικής στο Θεατρικό εργαστήρι του Βασίλη Διαμαντόπουλου, πιάνου και μονωδίας στο Ελληνικό Ωδείο. Σπούδασε καλλιτεχνική φωτογραφία και τεχνικές σκοτεινού θαλάμου στον Πειραϊκό Σύνδεσμο και στο Φωτογραφικό Κέντρο του Δήμου Ζωγράφου. Έχει πραγματοποιήσει δέκα ατομικές εκθέσεις και συμμετάσχει σε τριάντα ομαδικές. Έλαβε μέρος σε πολιτιστικά δρώμενα, όπως φεστιβάλ και καλλιτεχνικές διοργανώσεις, κερδίζοντας βραβεία και διακρίσεις σε φωτογραφικούς διαγωνισμούς. Μεγάλο μέρος της δουλειάς του έχει δημοσιευτεί σε φωτογραφικά λευκώματα και περιοδικά.
Είναι ιδρυτικό μέλος της φωτογραφικής ομάδας ΦΩΣ (1998) και Φωτογραφικό Πολιτιστικό Κέντρο Πειραιά, (2001). Τακτικό μέλος της Ε.Φ.Ε (Ελληνική Φωτογραφική Εταιρία) και του Φ.Κ.Θ (Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης).
Φωτογραφίες του παρουσιάζονται στο www.guizaris.gr
