ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΞΕΝΑΓΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ
«ΤΟΠΟΣ / ΜΝΗΜΗ».
Το Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης και η επιμελήτρια της έκθεσης Αλέκα Τσιρώνη σας προσκαλούν στην ανοικτή ξενάγηση της έκθεσης «Τόπος / Μνήμη», που θα γίνει την Δευτέρα, 23/04/2018, στις 8 το βράδυ, στην Tabya (Κ. Μελενίκου 14Γ, Θεσσαλονίκη).
Συμμετέχουν οι Έλληνες φωτογράφοι (μέλη του Φ.Κ.Θ.) Λευτέρης Μικρός, Νίκος Πρίπορας, Άννυ Βλαχοπούλου, Τζένη Ντόκου, Μένη Σεϊρίδου / Έλσα Τζιάνα (οι οποίοι θα είναι παρόντες κατά την ξενάγηση) και οι Βούλγαροι φωτογράφοι Nadezhda Pavlova, Dimo Dimov, Nikola Mihov και Timohir Stoyanov.
Επιμέλεια: Αλέκα Τσιρώνη (φωτογράφος) και Nadezhda Pavlova (φωτογράφος/επιμελήτρια).
Επικοινωνία/πληροφορίες: Αλέκα Τσιρώνη, 6976947275.
Το Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, σε συνεργασία με την Nadezhda Pavlova (Βουλγαρία, Φωτογράφος/Επιμελήτρια), παρουσιάζει την ομαδική έκθεση φωτογραφίας με τίτλο: “Τόπος / Μνήμη”, στην "Τάμπια" (Κ. Μελενίκου 14Γ, Θεσσαλονίκη), από 11/04/2018 μέχρι 29/04/2018.
Εγκαίνια: Τετάρτη 11/04/2018, 20,00'.
Photography Center of Thessaloniki, in co operation with Nadezhda Pavlova (Bulgaria, Photographer/Curator), is organizing the group photography exhibition “Place/Memory”, at "Tabya" (14C K. Melenikou, Thessaloniki), from 11/04/2018 until 29/04/2018.
Opening: Wednesday, 11/04/2018, at 20,00'.
Η έννοια του τόπου, μέσα από την διεργασία της μνήμης, φαίνεται ότι χάνει τον υλικό, κυριολεκτικό της χαρακτήρα, που μάλλον λειτουργεί ως πρόσχημα. Εξελίσσεται σε μία νοητική κατασκευή, της οποίας το πραγματικό στοιχείο έχει μικρή σημασία και μάλλον αποτελεί την αφορμή για την κατασκευή «τόπων».
Άλλοτε ο τόπος, με το πολιτικό φορτίο που φέρει, αποτελεί αντικείμενο κριτικής της τρέχουσας αισθητικής περί «υψηλού» (Νίκος Πρίπορας). Ή καλείται να αφηγηθεί μία προσωπική ιστορία ή κατάσταση, της οποίας η ακρίβεια μπορεί να είναι κυριολεκτική ή αμφισβητήσιμη (Λευτέρης Μικρός). Ο κατασκευασμένος τόπος μπορεί να αποτελεί το πρόσχημα για την ανάκληση της μνήμης προσφιλών μας προσώπων και μιας ολόκληρης εποχής, ανεπιστρεπτί χαμένης (Τζένη Ντόκου). Και, ακόμη, ο τόπος μπορεί να στεγάσει αυτό που η επιθυμία μας ονοματίζει ως μνήμη ανάπαυλας και ξενοιασιάς (Μένη Σεϊρίδου / Έλσα Τζιάνα). Επίσης, η φωτογραφία έχει την ικανότητα, μέσα από την αποσπασματικότητα, να νοηματοδοτήσει το χωρικό περιβάλλον της πατρώας οικίας (Άννυ Βλαχοπούλου). Σε κάθε περίπτωση, η διαβλητή ιδιότητα της ακρίβειας της μνήμης μας είναι αυτή που, τελικά, κατασκευάζει την έννοια του «τόπου», παρά το αντίθετο.
(Αλέκα Τσιρώνη, φωτογράφος)
The meaning of the place, through the process of memory, seems to lose the material and literal character, which probably acts as a pretext. It evolves into a mental constructιon, whose real elements have little importance and are probably the reason for the creation of "places".
Sometimes the place, with the political burden it carries, is the subject of criticism of the current ''high aesthetics'' (Nikos Priporas). Or it is called to narrate a personal story or situation, whose accuracy can be literal or questionable (Lefteris Mikros). The constructed place can be the pretext for recalling the memory of our dear people and a whole era, irretrievably lost (Jenny Docu). And yet the place can incorporate what our desire can produce as memories of rest and carelessness. (Meni Seiridou / Elsa Tziana). Also, photography has the ability, through fragmentation, to impersonate the environment of our childhood home. (Anni Vlachopoulou). In any case the subjectivity of our perceptive memory is what shapes the meaning of place and not the opposite.
(Aleka Tsironi, photographer)
Μνήμη/Τόποι/Χρόνος
Αυτή η έκθεση αφορά στους τόπους. Αντιπροσωπεύει τη μνήμη των τόπων, που βιώνουν τα ανθρώπινα όντα στη διάρκεια του χρόνου και το πώς αυτή η μνήμη διαμορφώνει τα προσωπικά μας συναισθήματα και κοσμοθεωρίες . Ως σωματικά υποκείμενα, έχουμε αναγκαστικά μια σχέση με τα μέρη που μας περιβάλλουν. Σε κάθε δεδομένη στιγμή, βρισκόμαστε σε ένα μέρος, είτε σε διάδρομους των πανεπιστημίων, είτε σε αεροπλάνα, είτε χαμένοι στο δάσος τη νύχτα. Με την πάροδο του χρόνου, οι τόποι αυτοί ορίζουν και δομούν την αίσθηση του εαυτού μας σε τέτοιο βαθμό, ώστε η μετακίνηση να έχει δραματικό αντίκτυπο στην αντίληψή μας για το ποιοι είμαστε, μέχρι και να μας αφήσουν με την αίσθηση ότι είμαστε άστεγοι στον κόσμο. Όμοια, οι αναμνήσεις που αποκτάμε από τους τόπους που κατοικούμε αποκτούν μια αξία που είναι και ανυπολόγιστη όσο και ζωτική. Χωρίς τη μνήμη των τόπων, η ίδια η μνήμη δεν θα έπαιζε πλέον κάποιο ρόλο στη συνειδητή ζωή μας. Ο τόπος βρίσκεται στον πυρήνα όχι μόνο του ποιοι είμαστε, αλλά και της κουλτούρας στην οποία βρισκόμαστε.
Η συλλογή φωτογραφιών των Βούλγαρων συμμετεχόντων κινείται μεταξύ ενός τρισδιάστατου χώρου, που ορίζεται από τους άξονες του τόπου, της μνήμης και του χρόνου. Μνήμες του παρελθόντος που θέλουμε να ξεχάσουμε συναντιούνται με τις αναμνήσεις των χρόνων που θέλουμε να διατηρήσουμε, να προχωρήσουμε μέσα από την παρούσα αναζήτηση για το παρελθόν και τελικά να εισχωρήσουμε στο μέλλον, μετατρεπόμενες διαρκώς σε παρελθόν. Η σειρά "Η οικογένεια του Stoyanov" από το Imaginary Archive αντιπροσωπεύει προσωπικές οικογενειακές μνήμες από το λίκνο στον τάφο. Μνήμες που κανείς δεν θέλει να ξεχάσει. Στη σειρά του "Ξεχάστε το παρελθόν σας" ο Νίκολα Μίχοφ επικεντρώνεται σε διάσημα μνημεία της σοσιαλιστικής εποχής μας. Εποχές που σκοπεύουμε να ξεχάσουμε γρήγορα και να αφήσουμε στην καταστροφή τις φυσικές αναπαραστάσεις τους. Το σύγχρονο αστικό τοπίο όπου η κατανάλωση έχει ανέλθει σε λατρεία και οι διαφημιστικές πινακίδες είναι τα σύγχρονα τοτέμ, οπτικοποιείται από την Nadezhda Pavlova στη σειρά "Portals". Έρχεται με μια εναλλακτική χρήση της πινακίδας ως πύλη εξόδου στο παρελθόν. Στη σειρά "Dust" του Dimo Dimov το μέλλον σιγά σιγά αλλά με σιγουριά εγκαθίσταται στη σκόνη και ο επιζών προσπαθεί με φρενίτιδα να διατηρήσει θραύσματα και να δημιουργήσει αναμνήσεις από αυτό.
(Nadezhda Pavlova, Φωτογράφος/επιμελήτρια)
Memory / Places / Time
This exhibition is about places. It represents the memory of places that human beings experience throughout time and how this memory shapes our personal emotions and views of the world. As bodily subjects, we necessarily have a relationship with the places that surround us. At any given moment, we are located within a place, be it in universities’ hallways, on board of airplanes, or lost in the forest at night. Over time, those places define and structure our sense of self to such extent that being displaced can have a dramatic impact on our perception of who we are, and even leave us with a feeling of being homeless in the world. Equally, the memories we acquire from the places we inhabit assume a value that is both immeasurable and vital. Without the memory of places, memory itself would no longer have a role to play in our conscious lives. Place is at the heart not only of who we are, but also of the culture in which we find ourselves.
The collection of photographs of Bulgarian participants moves along a three-dimensional space defined by the axes of place, memory and time. Memories of the past we want to forget meet with recollections of times we want to preserve, progress through the present searching for the past, and finally flow into the future being constantly transformed into past. The series “The Stoyanov’s Family” from Imaginary Archive represent personal family memories from cradle to the grave. Memories that no one wants to forget. In his series “Forget Your Past” Nikola Mihov focuses on renowned monuments of our Socialist times. Times that we tend to forget quickly and leave in destruction its physical representations. The contemporary urban landscape where consumption has risen to a cult and the billboards are the modern-day totems, is visualized by Nadezhda Pavlova in her series “Portals”. She comes up with an alternative usage of the billboard as a gateway to the past. In the “Dust” series of Dimo Dimov the future slowly but surely settles in dust and the survivor frenetically tries to preserve fragments and create memories of it.
Nadezhda Pavlova (Photographer/curator)
Συμμετέχουν οι Έλληνες φωτογράφοι (μέλη του Φ.Κ.Θ.) Λευτέρης Μικρός, Νίκος Πρίπορας, Άννυ Βλαχοπούλου, Τζένη Ντόκου, Μένη Σεϊρίδου / Έλσα Τζιάνα και οι Βούλγαροι φωτογράφοι Nadezhda Pavlova, Dimo Dimov, Nikola Mihov και Timohir Stoyanov.
Επιμέλεια: Αλέκα Τσιρώνη (φωτογράφος) και Nadezhda Pavlova (φωτογράφος / επιμελήτρια).
Στο πλαίσιο της διοργάνωσης
’Aspects of Balkan Photography -2018′
(Σχεδιασμός αφίσας: Μαρία Μικρού)
Participants are the Greek photographers (members of P.C.T.) Lefteris Mikros, Nikos Priporas, Annie Vlachopoulou, Jennie Dokou, Meni Seiridou / Elsa Tziana and the Burgarian photographers Nadezhda Pavlova, Dimo Dimov, Nikola Mihov και Timohir Stoyanov.
Curator: Aleka Tsironi (photographer) and Nadezhda Pavlova (photographer / curator).
In the context of the festival
‘Aspects of Balkan Photography -2018′
(Poster design: Maria Mikrou)
- Νίκος Πρίπορας
Ο Νίκος Πρίπορας, ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Έχει σπουδάσει γραφιστική και οπτική επικοινωνία, καθώς και Ευρωπαϊκό Πολιτισμό στο Ε.Α.Π. Έχει παρουσιάσει δουλειά του τόσο σε ατομικές όσο και ομαδικές εκθέσεις, καθώς και στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο. Είναι μέλος του φωτογραφικού κέντρου Θεσσαλονίκης και μέλος της βαλκανικής κολεκτίβας B.U.L.B.
Souvenirs
Οι 16 αυτές εικόνες είναι ένα μέρος μιας ευρύτερης σειράς φωτογραφιών υπό τον προσωρινό ή και μόνιμο τίτλο “Souvenirs”. Στις 16 αυτές φωτογραφίες απεικονίζονται τόποι του ελληνικού αστικού και περιαστικού τοπίου, όπου η μνήμη γεγονότων, προσώπων ή και ιστορικών κτισμάτων περιβάλλονται από μια κιτς αισθητική. Το νεοελληνικό κιτς, που ειδικά στην εποχή της Χούντας ήταν στις δόξες του, συνεχίζει να κυριαρχεί στο ελληνικό τοπίο σε διάφορες μορφές, είτε προσπαθώντας να προπαγανδίσει περασμένα μεγαλεία, την παράδοση και τη θρησκεία, είτε να αντιγράψει σημαντικά μνημεία και έργα τέχνης, είτε να τα απαξιώσει εντελώς μέσα από την έλλειψη παιδείας και συνείδησης.
- Nikos Priporas
Nikos Priporas lives and works in Thessaloniki, Greece. He has studied graphic design and visual communication and also studies in European civilization at H.O.U. Nikos have represented his work to individual and group exhibitions and also to print and on line press. He is member of Photography center of Thessaloniki and partner of the Balkan collective B.U.L.B.
Souvenirs.
These sixteen images are part of a wider series of photos titled "Souvenirs". These photographs depict locations of the Greek urban and suburban landscape where the memory of events, people or even historical buildings are surrounded by a kitsch aesthetic. The glory days of the modern Greek kitch were during the years of the military Junta (1967-1974), and continues to dominate the Greek landscape in various forms until this day, either by trying to propagate the magnificent past and religion in all its manifestations, or to copy important monuments and works of art or to devalue them completely through the lack of education and consciousness.
- Έλσα Τζιάνα
Η Έλσα Τζιάνα γεννήθηκε στην Γουμένισσα του Κιλκίς . Εκεί έζησε έως τα 18 της και λόγω σπουδών μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη, όπου σήμερα ζει και εργάζεται. Έχει ασχοληθεί κατά καιρούς με διάφορες μορφές τέχνης : ζωγραφική, κόσμημα, ψηφιδωτά, αλλά την κέρδισε η φωτογραφία. Ξεκίνησε την ενασχόλησή της με την φωτογραφία ως μέλος της φωτογραφικής ομάδας του ΦΟΑΠΘ και τα τρία τελευταία χρόνια είναι μέλος του Φωτογραφικού Κέντρου Θεσσαλονίκης, όπου και έχει πάρει μέρος σε διάφορες ομαδικές εκθέσεις.
Το ζωτικό στοιχείο του νερού είχε πάντα τον τρόπο του να με γοητεύει. Είναι το παράλληλο σύμπαν μου, είναι η μνήμη της σύνδεσης με τον πραγματικό μου εαυτό… Είναι οι θολές εικόνες με τα ξεκάθαρα συναισθήματα , συναισθήματα χαράς, ελευθερίας, εμπιστοσύνης, πληρότητας, συγχώρεσης, αθωότητας. Γεννημένη σ έναν τόπο που το νερό ρέει άφθονο , όλες οι παιδικές μου μνήμες είναι άρρηκτα συνδεδεμένες μ΄ αυτό … είναι ο δικός μου μυστικός τόπος όπου πάντα επιστρέφω..
- Elsa Tziana
Elsa Tziana was born in Goumenissa, N. Kilkis. She lived until she was 18 and moved to Thessaloniki where she lives and works. She has been involved in various forms of art: painting, jewelry, mosaics, but photography has gained her. She began her work with photography as a member of the photographic team of FOAP and for the last three years she is a member of the Photography Center of Thessaloniki and has participated in various group exhibitions.
The vital element of water had always its way to fascinate me. It is my parallel universe, it is the memory of the connection with my inner real self ... It is the blurry images with the clear emotions, feelings of joy, freedom, trust, fullness, forgiveness, innocence. Born in a place where water flows abundantly, all my childhood memories are indissolubly linked to this ... it is my secret place where I always return.
- Μένη Σεϊρίδου
Η Μένη Σεϊρίδου γεννήθηκε και ζει στην Θεσσαλονίκη, όπου και εργάζεται. Σπούδασε Τεχνολόγος Γεωπόνος και ασχολείται με την φωτογραφία και την γραφή μικρών ιστοριών που πολλές φορές συνοδεύουν τις φωτογραφίες της. Είναι μέλος του Φωτογραφικού Κέντρου Θεσσαλονίκης από το 2015 και συμμετείχε σε πολλές ομαδικές εκθέσεις του, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Κείμενα και φωτογραφίες της έχουν δημοσιευτεί σε διάφορες ιστοσελίδες, όπως «Thessaloniki arts and culture” και «Fractal».
Βυθός
Καλοκαίρι, ήλιος, ζέστη, θάλασσα, παραλία, διακοπές και εγώ βυθίζομαι κάτω απ το νερό και νιώθω την σιωπή και την δροσιά του να με καταπίνουν. Από παιδί μου άρεσε να βουτώ στην θάλασσα, να ψάχνω και να ανακαλύπτω τι βρίσκεται στα σωθικά της. Να βλέπω πράγματα πέρα από το προφανές, να αισθάνομαι μόνη μου ανάμεσα σε τόσους ανθρώπους. Και να τώρα που μπορώ πια να δίνω σχήμα και μορφή στις εικόνες αυτές που μέχρι πρόσφατα αποθήκευα μονάχα στο μυαλό μου!
Βυθός, ένας τόπος άηχος, σκοτεινός ή και φωτεινός, κενός ή γεμάτος ζωή, με χρώμα ή ασπρόμαυρος, με σκιές, με αντανακλάσεις, με ψευδαισθήσεις. Ο δικός μου τόπος!”
Meni Seiridou
Meni Seiridou is born in Thessaloniki, where resides and lives until today. She has studied Agronomy and she is a photographer and a writer. Sometimes her photographs accompanying her stories. She is a member of Photography Center of Thessaloniki since 2015 and she has participated in many group exhibitions in Greece and abroad. Her stories have been published in several web sites, as “Thessaloniki arts and culture” and “Fractal”.
Sea-bed
Summer, sun, warmth, sea, beach, vacations and I dive myself into the water and I feel the silence and the breeze drowning me. Ever since I was a kid I loved diving into the sea, to search and discover what is on her insides. To witness things far from the obvious, to feel alone among so many others. And now I can give shape and form to the icons that until recently were only saved in my head!
Sea-bed, a place silent, dark or maybe bright, empty or filled with life, with color or just black and white, with shadows, reflections, illusions. My place!”
- Τζένη Ντόκου
Η Τζένη Ντόκου γεννήθηκε το 1968 στη Θεσσαλονίκη, όπου ζει μέχρι και σήμερα. Εργάζεται ως σχεδιάστρια κεντημάτων. Με την φωτογραφία ασχολείται ερασιτεχνικά. Είναι μέλος της φωτογραφικής ομάδας Φ από το 2013 κα πρόσφατα μέλος του ΦΚΘ. Έχει παρουσιάσει δουλειά της στην Photovision 2016, 2017, στο Φεστιβάλ Contrast/Antithesis 2014, 2017 και έχει συμμετάσχει σε έξι ομαδικές εκθέσεις.
Μνήμη … τόπος μυστικός, πολύ προσωπικός και ανεξερεύνητος.
Jennie Dokou
Jennie Dokou was born in 1968 in Thessaloniki, where she lives until today. She works as an embroidery designer. She is an amateur photographer. She is a member of the photography group F since 2013 and a recent member of Photography Center of Thessaloniki. She has presented her work at Photovision 2016, 2017, at the Contrast/Antithesis Festival 2014, 2017 and has participated in six group exhibitions.
Memory … a secret place, very intimate and unexplored.
- Λευτέρης Μικρός
Ο Λευτέρης Μικρός (γ. 1991) ζει στην Θεσσαλονίκη. Είναι μέλος του Φωτογραφικού Κέντρου Θεσσαλονίκης και έχει παρουσιάσει την δουλειά του σε εκθέσεις στην Ελλάδα και την Ευρώπη καθώς και σε έντυπα και διαδικτυακά περιοδικά.
(Στην έκθεση παρουσιάζει την σειρά του «Turn on the bright lights»)
- Lefteris Mikros
Lefteris Mikros (b.1991) lives in Thessaloniki, Greece. He is a member of the Photography Center of Thessaloniki and has presented his work to exhibitions in Greece and Europe and also to printed and online press.
(In the exhibition he presents the series «Turn on the bright lights»
- Άννυ Βλαχοπούλου
Η Άννυ Βλαχοπούλου σπούδασε γραφιστική στον Αθηναϊκό Καλλιτεχνικό Τεχνολογικό Όμιλο Α.Κ.Τ.Ο. και απέκτησε ΒΑ in Graphic Arts από το Middlesex University. Από το 2002 εργάζεται ως γραφίστρια στο Υπουργείο Πολιτισμού. Το 2014 τοποθετήθηκε στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης. Ασχολείται ερασιτεχνικά με τη φωτογραφία συμμετέχοντας σε πολλές ομαδικές και ατομικές εκθέσεις και διαγωνισμούς φωτογραφίας. Μέλος της Ελληνικής Φωτογραφικής εταιρίας από το 2007 και μέλος του Φωτογραφικού κέντρου Θεσσαλονίκης από το 2015.
- Annie Vlachopoulou
She studied graphic design in Athens Art Technology Group AKTO and obtained a BA in Graphic Arts from Middlesex University. Since 2002 she is working as a graphic designer at the Greek Ministry of Culture. In 2014 she was placed in the Archaeological Museum of Thessaloniki. She is an amateur photographer participated in many group and exhibitions and photo contests. Member of the Greek Photographic Company since 2007 and a member of the Photography Center of Thessaloniki since 2015.
- Dimo Dimov
“Dust/Σκόνη”
Επιβιώσαμε. Όχι πολλοί. Πολλοί περισσότεροι χάθηκαν.
Χωρίς ηλεκτρισμό, χωρίς τρεχούμενο νερό, χωρίς κινητά ή ίντερνετ, τίποτε απ΄αυτά στα οποία ήμασταν συνηθισμένοι. Μόνο νεκρά σώματα τριγύρω και μερικοί ζωντανοί, αλλά σίγουρα όχι για πολύ. Έγινε έναν ξαφνικός σεισμός, άνθρωποι ούρλιαζαν και παράθυρα έσπαζαν, και μετά ήρθε η σκόνη. Μερικοί λένε ότι ήταν πυρηνικός πόλεμος, άλλοι λένε ότι ήταν σύγκρουση μ΄έναν τεράστιο αστεροειδή. Αυτό που ονομάζεται γεγονός «επίδρασης» (τεράστιο/κυριαρχικό). Δεν ήμασταν σίγουροι για το τι ακριβώς συνέβη, απλά αισθανόμασταν πόσο δύσκολο ήταν να αναπνεύσουμε και σχεδόν αδύνατον να δούμε. Τα πράγματα ήταν ορατά μόνο σε κοντινή απόσταση, ένα-δυο μέτρα μακριά. Και πότε-πότε οι τριγμοί είναι αισθητοί κάτω από τα πόδια μας.
Είναι τρομακτικό. Είναι απελπιστικό. Είμαι χαμένος, είμαι φοβισμένος του θανατά, δεν μπορώ να συγκροτηθώ. Ο μόνος τρόπος ν΄ αντιμετωπίσω όλα αυτά είναι να φωτογραφίσω τον κόσμο γύρω μου. Τουλάχιστον αυτό είναι κάτι που θα παραμείνει μετά από εμάς και μπορεί να βρεθεί κάποια μέρα, από κάποιον. Οποιονδήποτε. Και θα συνεχίσω να φωτογραφίζω μέχρι να στεγνώσουν τελείως οι μπαταρίες. Δεν θα κρατήσουν πολύ, έτσι πρέπει να είμαι πολύ προσεκτικός τι φωτογραφίζω, αν και δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι κάτι θα διακρίνεται στις εικόνες με όλη αυτήν την σκόνη τριγύρω. Αλλά θα φωτογραφίσω ούτως ή άλλως, ελπίζοντας δια διατηρήσω κομμάτια από τις χαμένες υπάρξεις μας.
Επειδή δεν θα είμαστε εδώ για πολύ και η σκόνη ήρθε για να μείνει.
Dust
By Dimo Dimov
We survived. Some of us. Not so many. Many more perished.
No electricity, no running water, no cellphones or internet, nothing of what we were so used to. Only dead bodies around and a few alive but surely not for long. There was a sudden quake, people screaming and windows shattering, and then came the dust. Some say it was a nuclear war, others say it was a clash with a giant asteroid. A so called Impact event. We are not sure what actually happened, just feel how hard it is to breathe and near impossible to see. Things are visible only at a short distance, a couple of meters away. And now and then tremors can be sensed under our feet.
It’s scary. It’s hopeless. I’m lost, I’m frightened to death, I can’t compose myself. The only way for me to cope with all these is to make pictures of the world around. At least this is something that can stay after us and can be found some day, by someone. Anyone. And I will keep taking pictures until my batteries get completely drained. They will not last long so I should be very careful what to photograph although it is not sure if anything can be discerned on the pictures through all the dust around. But I will take them anyway in a hope to preserve shreds of our lost existence.
Because we will not be here long but the dust is here to stay.
- Nadezhda Pavlova
“Οι πύλες”
Η σειρά PORTALS βλέπει τις (διαφημιστικές) πινακίδες ως οθόνη πάνω στην οποία οι ανθρώπινες επιθυμίες, είτε φυσικές είτε κατευθυνόμενες, είναι μια μεταμόρφωση σε ένα κενό, ένα άνοιγμα, μια πύλη σε άλλες εποχές και αξίες. Χωρίς ποτέ να χάνεται η ενσυναισθητική σύνδεση με αυτό, αρμόζει στην συμβολική του φύση, η οποία επιβεβαιώνεται όχι από την αυθεντικότητα της φωτογραφίας αλλά από την ικανότητα του υποκειμένου να παράγει έννοιες που δημιουργούν άλλες εικόνες. Η χειραγώγηση της εικόνας επιτρέπεται σ’ αυτό το πλαίσιο της συνθήκης, έτσι ώστε, αντί για διαφημιστικά μηνύματα, οι εικόνες από ζωγραφικά έργα να ενσωματώνονται ψηφιακά στα πλαίσια της διαφημιστικής πινακίδας. Προτείνεται στον θεατή η υπόθεση "τι θα γινόταν αν ...", μια ευκαιρία να αλλάξει την στόχευση και την κατεύθυνση της πρότασης, και να δώσει έμφαση στην εσωτερική και φυσική αναζήτηση του θεατή. Αυτό το πείραμα προσκαλεί τον θεατή να κοιτάξει με μια κριτική ματιά, φαντασία και ειρωνεία ταυτόχρονα, όλα αυτά για τα οποία είναι ικανός σε σχέση με τον εαυτό του και το περιβάλλον. Ο σκοπός αυτού του πειράματος είναι να διατηρηθεί ένα παιχνίδι δυαδικών εξελίξεων, η δυαδικότητα του καλού και του κακού, το φανταστικό και το πραγματικό, το απόλυτο και η ποιητική αντίληψη, οι τυχαιότητες και οι καλά μελετημένες σχέσεις μεταξύ ξεχωριστών λεπτομερειών. Κάθε φωτογραφία από τη σειρά και όλες μαζί είναι πύλες που προσκαλούν τον θεατή να «ξεπεράσει» τον εαυτό του και να ανακαλύψει στο άλλο άκρο την εικόνα της πιο αγαπητής του επιθυμίας, που έχει παραμείνει ανέπαφη από την καθημερινότητα και απελευθερώνεται από το άγχος της άσκοπα ξοδεμένης ύπαρξης.
- Nadezhda Pavlova
«The pοrtals»
THE PORTALS series views the billboard as a screen onto which human longings, whether natural or suggested, it is a metamorphosis into a break, an opening, a portal into other times and values. Never failing to lose the empathic connection with it, it suits its symbolic nature, which is affirmed not by the photographic authenticity, but by the subject’s ability to produce meanings which give rise to other images. Manipulation of the image is allowed in this field of conditionality so that instead of advertising messages, images from figural painting are digitally integrated within the billboard’s frames. The shoots offer the viewer the “what if…” hypothesis, an opportunity to shift the focus and the direction of the suggestion, and to place an emphasis on the inner and natural pursuit of the viewer. This experiment invites the viewer to look with a critical look, imagination, and irony all at the same time, all of which he is capable of with regards to himself and the surrounding environment. The aim of this experiment is to keep a game of dualities going on, dualities of the good and the evil, the imaginary and the real, the outright anecdote and the poetic understatement, the randomly achieved and the well-considered links between separate details. Each photography from the series and all of them together are portals which invite the viewer to pass through on his own and discover at the other end the image of his dearest desire which has been left intact by the triviality of everyday life and freed from the anxiety of the pointlessly consumed existence.
- Tihomir Stoyanov
“The Stoyanovs/Οι Στογιάνοβ”
Το Imaginary Archive (Φανταστικό / Πλασματικό Αρχείο) είναι το πιο δημοφιλές αρχείο ευρεθέντων φωτογραφιών στη Βουλγαρία. Περιέχει περισσότερα από 10.000 φωτογραφικά φιλμ, slides, εκτυπωμένα αντίγραφα (φωτογραφιών) και άλμπουμ - που βρέθηκαν, δωρήθηκαν ή αγοράστηκαν στην flea market. Δημιουργημένο πριν από περισσότερα από πέντε χρόνια από τον Tihomir Stoyanov, Βούλγαρο συλλέκτη και εραστή της μνήμης, το αρχείο προσφέρει ένα μοναδικό φωτογραφικό πορτρέτο της σοσιαλιστικής κοινωνίας, που κυμαίνεται από τις πρώτες τηλεοράσεις έως τις πρώτες έγχρωμες φωτογραφίες. Στα τέλη του 2016, ο Tihomir δημιούργησε ένα προφίλ στο Instagram, το "The Stoyanovs", όπου δημοσίευσε φωτογραφίες της καθημερινής ζωής μιας φανταστικής σοσιαλιστικής οικογένειας. Οι φωτογραφίες τους (των Στογιάνοβ) είναι το επίκεντρο αυτής της έκθεσης.
Υπάρχει πραγματικά μια τέτοια οικογένεια;
Ο χρόνος που έχει παρέλθει καθιστά αυτή την ερώτηση άσχετη. Οι φωτογραφίες και τα αντικείμενα, που εμφανίζονται, τεκμηριώνουν το φανταστικό στο όριο με το υπάρχον και το άγνωστο. Ο θεατής μπορεί να αναγνωρίσει τις δικές του αναμνήσεις ή οι φωτογραφίες μπορεί να τον οδηγήσουν στο χρόνο που αυτές ήταν μέσα σε κορνίζα ή σε ένα δερμάτινο άλμπουμ. Οι μνήμες των Stoyanovs είναι μνήμες πολλών βουλγαρικών οικογενειών. Αναμνήσεις των εποχών, που οι σκοτεινές και φωτεινές στιγμές ήταν ασπρόμαυρες.
Κατά τη γνώμη του Tihomir Stoyanov, οι στιγμές που οι άνθρωποι εύχονται να θυμούνται σχετίζονται με κοινές εμπειρίες, ανεξάρτητα από την διαδοχή των γενεών: νεογέννητα μωρά, γενέθλια και συναντήσεις με φίλους, συγγενείς και συναδέλφους, ταξίδια κοντινά και απομακρυσμένα.
- Tihomir Stoyanov
“The Stoyanovs
Found Photography from the Collection of Imaginary Archive”
Imaginary Archive is the most popular archive of found photography in Bulgaria. It contains more than 10,000 photographic films, slides, paper copies, and photo albums - found, donated or bought at the flea market. Created more than five years ago by Tihomir Stoyanov, a Bulgarian collector and lover of memories, the archive offer a unique photographic portrait of the socialist society ranging from the first TV sets to the first color photographs. At the end of 2016, Tihomir created an Instagram profile of “The Stoyanovs”, where he published photographs of the everyday life of an imaginary socialist family. Their photographic memories are the focus of this exhibition.
Is there really such a family?
The elapsed time makes this question irrelevant. The displayed photographs and objects document the imaginary on the border with the existing and the unknown. The viewer can recognize his own memories or the photographs can take him to times when the place of each picture was in a frame or in a leather album.
The memories of the Stoyanovs are memories of many Bulgarian families. Memories of times when the dark and bright moments were in black and white.
In Tihomir Stoyanov’s opinion, the moments people wish to remember are related to the same experiences, regardless of the change of generations: newborn babies, birthdays, and gatherings with friends, relatives and colleagues, trips close and distant.
- Nikola Mihov
“Forget Your Past / Ξέχνα το παρελθόν, 2009-2012”
Το πρότζεκτ “Forget Your Past, 2009-2012” ανιχνεύει την μοίρα των πλέον σημαντικών μνημείων της κομμουνιστικής εποχής στην Βουλγαρία. Ο τίτλος της σειράς είναι δανεισμένος από ένα γκραφίτι πάνω στην είσοδο του Bulgarian Communist Party Memorial στο βουνό Buzludja, που εικονογραφεί την τύχη του. Κατασκευασμένα με τεράστιο οικονομικό κόστος ως ένδειξη εθνικής υπερηφάνειας, σήμερα τα περισσότερα από αυτά είναι λεηλατημένα και παραμελημένα. Είτε γιορτάζουν τα κατορθώματα του Σοβιετικού Στρατού είτε την Επανάσταση του Απριλίου ενάντια στην οθωμανική κυριαρχία, μοιράζονται μια κοινή μοίρα - να είναι σιωπηλά σύμβολα του ξεχασμένου παρελθόντος.
Μετά την πολιτική αλλαγή του 1989, αρκετά από τα κυρίαρχα κομμουνιστικά μνημεία έχουν καταστραφεί, αλλά περισσότερα από εκατό παραμένουν όρθια. Παρόλα αυτά, τα περισσότερα αρχεία σχετικά με την ιστορία τους έχουν καταστραφεί. Άρχισα την έρευνα το 2009, ταξιδεύοντας στην χώρα, μιλώντας με τους ανθρώπους, παίρνοντας συνεντεύξεις από γλύπτες και αρχιτέκτονες, ψάχνοντας σε αρχεία και, βέβαια, φωτογραφίζοντας.
- Nikola Mihov
“Forget Your Past, 2009-2012”
The project Forget Your Past traces the fate of the most important communist-era monuments in Bulgaria. The title of the series is borrowed from graffiti writing over the entrance of the Bulgarian Communist Party Memorial at Mount Buzludja that poignantly illustrates the fate of the communist-era monuments in Bulgaria. Constructed at enormous expense as expressions of national pride, today most of them are looted and neglected. Whether they commemorate the feats of the Soviet Army or the April Uprising against the Ottoman rule, they all share a common fate – to be silent symbols of the forgotten past.
After the political changes in 1989, a number of iconic communist-era monuments have been dismantled, but more than a hundred of them remained standing. Nevertheless, most of archives relevant to their history have been destroyed. I began my research in 2009, travelling through the country, talking to people, interviewing sculptors and architects, digging through archives, and of course, taking photographs.
