Ζούμε μία κατάσταση πρωτοφανή. Ο Covid 19 έχει εξαπλωθεί σε κάθε γωνιά του πλανήτη και επηρεάζει τον τρόπο που ζούμε, αλληλεπιδρούμε και σκεφτόμαστε. Η επέλαση του ιού άλλαξε και συνεχίζει να αλλάζει την καθημερινότητά μας, ξαναγράφει την ιστορία και πιθανότατα δημιουργεί τις ιδανικές συνθήκες για έναν δημιουργό γενικά, ή στην περίπτωση μας για έναν φωτογράφο, να εκφράσει τους φόβους, τις ανησυχίες, ακόμη ίσως και τις ελπίδες που γεννά μέσα του αυτή η νέα εποχή. Το Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης κάλεσε τα μέλη του, να μοιραστούν τις δημιουργίες τους και να συζητήσουν μαζί μας τυχόν απορίες και προβληματισμούς που γεννήθηκαν ή γεννιούνται από αυτά.
Η Μένη Σεϊρίδου παρουσίασε τρείς ενότητες έργου: την «Ημερολόγιο Καραντίνας», την «Ιστορίες της Αόρατης πόλης» και την «Ένα αλλιώτικο καλοκαίρι». Για κάθε μία από αυτές έγραψε:
Ημερολόγιο Καραντίνας
Το ημερολόγιο καραντίνας αποτελείται από σκόρπιες φωτογραφίες που τραβήχτηκαν στη διάρκεια του αναγκαστικού εγκλεισμού με σκοπό την προβολή τους στο Facebook . Η κάθε φωτογραφία ανέβαινε σε ειδικό άλμπουμ την ημέρα της λήψης της. Ήταν ο τρόπος που βρήκα για να αμυνθώ στην απρόσμενη αυτή επίθεση του ιού και να μην αφήσω όλη αυτή τη «μαυρίλα» να εισβάλει εντός μου. Οι περισσότερες εικόνες είναι αυτοπορτρέτα ή απεικονίσεις του σπιτιού μου… ακριβώς επειδή ο αναγκαστικός εγκλεισμός αυτό μας επέβαλλε.
Ιστορίες της Αόρατης πόλης
Σκοτάδι,
Έπειτα λίγο φως,
Και εγώ μόνη να μιλώ με το κενό μου.
Το φως όλο δυναμώνει,
Είναι ένα φως ψυχρό, απειλητικό.
Τώρα είμαστε δυο,
Μα ο καθένας κλεισμένος στο κουτάκι του.
Σου φωνάζω,
Δεν μ ακούς,
Αποστρέφεις το κεφάλι
Και τα κουτάκια περισσεύουν.
Θα μας πνίξουν στο τέλος αυτά τα παλιόκουτα!
Δες,
Έχουν γίνει μια φωτεινή τρύπα έτοιμη να μας καταπιεί!
Έλα κοντά μου!
Άκουσε με!
Πάλεψε δίπλα μου!
Μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε… να νικήσουμε.
H Αόρατη Πόλη αποτελεί την πρώτη μου προσπάθεια συστηματοποίησης της δουλειάς μου, σε ένα ενιαίο project, που να αφορά το Covid 19. Αποτελείται από εικόνες του οικείου μου αστικού περιβάλλοντος, το οποίο ήταν άγνωστο ως τώρα σε μένα, και που μου δόθηκε η ευκαιρία να το εξερευνήσω με αφορμή την περίφημη «Μετακίνηση 6», στη διάρκεια της καραντίνας.
Ένα αλλιώτικο καλοκαίρι (a different summer)
To συγκεκριμένο project, αποτελεί μια καθαρά προσωπική αφήγηση σκέψεων, συναισθημάτων και βιωμάτων, που αφορούν το πρώτο «Covid 19» καλοκαίρι που έζησε η ανθρωπότητα…
Είναι ένα αλλιώτικο καλοκαίρι αυτό το φετινό…
Κρατά τη θέρμη και τη ζωντάνια προηγούμενων καλοκαιριών, μα συγχρόνως θρέφεται από την μελαγχολία, το άγχος και την αγωνία των περασμένων μηνών. Των μηνών της άνοιξης, του covid 19 και της καραντίνας.
Μπορεί η έκρηξη της φύσης, των χρωμάτων και των σχημάτων να δηλώνουν το παρόν, η ανεμελιά όμως μοιάζει να έχει χαθεί, η όρεξη για ταξίδια μακρινά απουσιάζει. Σχέδια για ονειρεμένες διακοπές αναβάλλονται ή ακυρώνονται, η θλίψη προσπαθεί να κερδίσει έδαφος, αρκούν όμως λίγες κλεμμένες στιγμές και η ένταση του θέρους επανέρχεται δριμύτερη…
Ναι, είναι ένα αλλιώτικο καλοκαίρι αυτό… τα δεδομένα έχουν αλλάξει, μα προχωράμε…
