Σίγουρα η φετινή χρονιά είναι διαφορετική από τις προηγούμενες.
Ζούμε μία κατάσταση πρωτοφανή. Ο Covid 19 έχει εξαπλωθεί σε κάθε γωνιά του πλανήτη και επηρεάζει τον τρόπο που ζούμε, αλληλεπιδρούμε και σκεφτόμαστε.
Η επέλαση του ιού άλλαξε και συνεχίζει να αλλάζει την καθημερινότητά μας, ξαναγράφει την ιστορία και πιθανότατα δημιουργεί τις ιδανικές συνθήκες για έναν δημιουργό γενικά, ή στην περίπτωση μας για έναν φωτογράφο, να εκφράσει τους φόβους, τις ανησυχίες, ακόμη ίσως και τις ελπίδες που γεννά μέσα του αυτή η νέα εποχή.
Το Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης κάλεσε τα μέλη του, να μοιραστούν τις δημιουργίες τους και να συζητήσουν μαζί μας τυχόν απορίες και προβληματισμούς που γεννήθηκαν ή γεννιούνται από αυτά.
Η Αλέκα Τσιρώνη παρουσίασε δύο κύκλους εργασιών. Τον «Απόψε χειροκροτάμε» και τον «Παύση».
Έγραψε για τον Απόψε χειροκροτάμε.
Η δημιουργία ενοτήτων ως αφηγηματικά ντοκουμέντα για ανθρώπους (με την επαγγελματική ή μη ιδιότητά τους), που μετέχουν στην νέα, υπό διαμόρφωση και αμφισβήτηση πραγματικότητα, της συνύπαρξης με την πανδημία του Covid-19 (1) , αποτέλεσε την υλοποίηση δράσης από την μη κερδοσκοπική εταιρία iMedD (2) .
Οι αφίσες (φωτογραφίες και κείμενα) αναρτήθηκαν και στις στάσεις των λεωφορείων του ΟΑΣΘ, από τις 04/05/2020 (ημερομηνία έναρξης μετακινήσεων χωρίς την υποχρέωση γνωστοποίησής τους). Σε ελάχιστες ημέρες βανδαλίστηκαν και επανατοποθετήθηκαν εκ νέου άλλες, που ακολουθούν την τύχη των προηγούμενων ή αφομοιώνονται ως βάσεις επικόλλησης αγγελιών, ανακοινώσεων κλπ.
Φωτογραφίζοντας ανθρώπους, που φορούν ή όχι την συνιστώμενη μάσκα τους, μπροστά από τις αναρτημένες αφίσες / έργα, προκύπτει το προφανές ερώτημα της παραδοχής της ύπαρξης της πανδημίας, της αποδοχής των προληπτικών μέτρων & της διαχείρισης της υγειονομικής κρίσης και της συναίνεσης στην «περιστολή» των ατομικών ελευθεριών. Στους διαλόγους μας, προέκυπτε ότι οι αναρτήσεις είχαν τελείως διαφύγει της προσοχής τους και αγνοούσαν τελείως το περιεχόμενό τους.
Η χρησιμοποίηση αυτών των έργων στον δημόσιο χώρο (για τον οποίο ούτως ή άλλως προορίζονταν) και η δημιουργία νέων, μέσω αυτών, είναι μέσα στο πλαίσιο της (προδιαγεγραμμένης) πορείας τους, μέχρι την οριστική τους καταστροφή.
(1) https://www.imedd.org/el/parontes-mia-dimosiografiki-katag/
Έγραψε για τον Παύση
Χωρίς αφηγηματική πρόθεση, η σε εξέλιξη (;) ενότητα περιλαμβάνει φωτογραφίες του καθημερινού βλέμματος σε οικεία και μη περιβάλλοντα, σε ένα απροσδιόριστο «μέσα και έξω» στην επισφαλή συνθήκη του Covid-19.
