«ΑΝ ΤΙ ΜΗ ΚΕΙΜΕΝΟ = ΖΩΝΤΑΝΟ»
Όλα υπάρχουν
Τίποτε δε χάθηκε
Σ’ αυτόν τον τόπο-βάλτο σχεδόν
όλα γυρίζουν
σαν πρόνοια για ότι έλθει
σαν πρόνοια για τα αγαπημένα μας πρόσωπα
σαν ελπίδα για το ελάχιστο
σα Δύση που έγινε Ανατολή
Συνεχίζουμε
Στα ισοπεδωμένα από τους νόμους της αγοράς πεδία που κυκλώνουν τις κοινωνίες μας, πλημμυρισμένα σχεδόν και σίγουρα κάτω από το επίπεδο που απαιτούν οι περιστάσεις, πάντα κάτι θα υπάρχει να διαταράξει την γαλήνη του εφησυχασμού.
Το πεδίο οράσεως/δράσης, απολαύσεων και οραματισμού δεν αρμόζει να περιοριστεί στις καθέτους του μπετόν. Η νεκρική συνέχεια της οριζοντίου πρέπει να διαταραχθεί το ίδιο.
Το αναμενόμενο να μη γίνει κανόνας.
Η γεμάτη όνειρα παιδική αθωότητα ας έλθει ξανά στο προσκήνιο. Τα εργαλεία της τέχνης ας γεμίσουν ξανά την ατμόσφαιρα. Ακόμη και τα εγκαταλελειμμένα αντικείμενα μιας προηγούμενης «κατανάλωσης» μπορούν να λάβουν μέρος σε αυτό το παιχνίδι της αντίστασης. Σαν μάνα εξ ουρανού να υπάρξουν στον χώρο.
Η μετατόπιση των πραγμάτων προς κάτι ευελπιστούμε να είναι προς μία νέα θέση και όχι προς μία νέα ακινησία.
Ότι δεν είναι νεκρό είναι ζωντανό.
Ότι είναι ζωντανό δεν βαλτώνει.
Ο ζωντανός για να μη βαλτώσει ανατρέπει.
Οι «ελάχιστες» φωτογραφίες ενός «ελάχιστου» τοπίου περιλαμβάνουν το άνευ ουσίας. Αυτές οι φωτογραφίες δεν έχουν λόγο ύπαρξης.