“Όταν ο λύκος δεν είναι δω ...”
Θρύλοι, ιστορίες και παραμύθια
Ζητήσαμε από τους φωτογράφους να διαλογιστούν και να τοποθετηθούν με την τέχνη τους επάνω στο μύθο σήμερα ή ότι έχει απομείνει από αυτόν. Ζητήσαμε να μας δείξουν τι υπάρχει πίσω από τη διαμάχη ανάμεσα στον ήρωα και τον κακό; Τι συμβαίνει όταν ο λύκος δεν είναι εδώ; Τι χαρακτηρίζει το παραμύθι σήμερα; Ποιες αναμνήσεις έχουμε κρατήσει από τα παραμύθια της παιδικής μας ηλικίας; Μεγαλώσαμε μαζί τους, τώρα είναι η σειρά σας να τα ζωντανέψετε, τους είπαμε και προκηρύξαμε έναν διαγωνισμό.
Ο διαγωνισμός, για πρώτη φορά, είχε δυο μορφές. Η πρώτη ζητούσε φωτογραφίες για μια έκθεση έντυπης φωτογραφίας (παραδοσιακού τύπου/με φωτογραφίες στον τοίχο) στην μεγάλη αίθουσα του Γαλλικού Ινστιτούτου Θεσσαλονίκης. Η δεύτερη ήταν για φωτογραφίες σε ψηφιακή μορφή. Οι συμμετέχοντες έπρεπε να αναρτήσουν τις φωτογραφίες τους στη σελίδα facebook του Γαλλικού Ινστιτούτου Θεσσαλονίκης (Institut Français de Thessalonique-Officiel) για την εκδήλωση με τίτλο “Όταν ο λύκος δεν είναι δω ... θρύλοι, ιστορίες και παραμύθια”. Οι 5 φωτογραφίες που θα έχουν συγκεντρώσει τα περισσότερα «like» μέχρι τις 4 Μαρτίου στις 16.00 (ώρα Ελλάδας), θα είχαν την τύχη να προβληθούν στην ιστοσελίδα του Γαλλικού Ινστιτούτου Θεσσαλονίκης. Επρόκειτο για έναν διαγωνισμό νέου τύπου, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Στον πρώτο θα έδινε τα βραβεία μια επιτροπή ανθρώπων της φωτογραφίας και στον δεύτερο, οι φίλοι και γνωστοί του φωτογράφου με τα γνωστά like, θα αναδείκνυαν τους πρώτους.
Οι συμμετέχοντες μπορούσαν να επιλέξουν να διαγωνιστούν στην έντυπη εκδοχή, την ψηφιακή εκδοχή ή και τις δύο.
Ο διαγωνισμός και η έκθεση ήταν μια συνδιοργάνωση του Γαλλικού Ινστιτούτου με το Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης και έγινε στο πλαίσιο της Εβδομάδας Γαλλοφωνίας.
Τα μέλη της κριτικής επιτροπής του διαγωνισμού φωτογραφίας ήταν: ο Θανάσης Ράπτης, από το Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, η Ludyvine De Souza και η Lysiane Pons, από το Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης και ο Βαγγέλης Ιωακειμίδης, από το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης.
Η Γεωργία Πανάκια, η Μπελίνα Κορτότση και η Ειρήνη Χούμου πήραν τα τρία πρώτα βραβεία ενώ η Εύα Γερομιχαλού, η Φωτεινή Χαμιδιελή και η Δήμητρα Μερζιεμεκίδου έλαβαν τιμητική διάκριση.
Στο facebook οι 5 φωτογραφίες που συγκέντρωσαν τα περισσότερα «like» ήταν των Χρίστου Μπισκίσμπη, της Πηνελόπης Καραματσούκη, της Λυδίας Τσακίρη, του Γιάννη Μπύρου και της Χριστίνας Σαλαρμή.
Από την επιτροπή του διαγωνισμού επιλεγήκαν να συμμετέχουν στην έκθεση οι:
Ειρήνη Χούμου, Κατερίνα Αλέπα, Αθανασία Παπατζέλου, Κυριάκος Κατσαρέας, Αθανάσιος Αθανασιάδης, Ιωάννα Νίκα , Ανδρέας Βενιανάκης, Κυριακή Γκούμα, Ευαγγελία Κούση, Γεωργία Γρηγοριάδου, Στέλιος Αλευρόπουλος, Ζωή Λαδίκα, Σμαρώ Απαμπατλίδου, Σοφία Αρφανάκη, Μπελίνα Κορτότση, Αρετή Λιοδακάκη, Αναστασία Δεληγιάννη, Γεωργία Πανάκια, Φίλιππος Δεγίδης, Σοφία Συμεωνίδου, Εύα Γερομιχαλού, Αθανασία Αργυριάδου, Βασίλειος Μαύρης, Φωτεινή Χαμιδιελή, Δήμητρα Μερζιεμεκίδου, Δήμητρα Kομνάρη.
Η έκθεση εγκαινιάστηκε στην αίθουσα “Αλλατίνη-Ντασώ” του Γαλλικού Ινστιτούτου Θεσσαλονίκης, Λ. Στρατού 2Α, την Τρίτη 12 Μαρτίου 2013, στις 8μμ, σαν ομαδική έκθεση φωτογραφίας που προέκυψε από το διαγωνισμό με θέμα τα παραμύθια, και τίτλο: Όταν ο λύκος δεν είναι δω...
Στη διάρκεια των εγκαινίων της έκθεσης ανακοινωθήκαν τα ονόματα των φωτογράφων που βραβεύτηκαν και έγινε η απονομή των βραβείων. Επίσης ανακοινώθηκαν τα ονόματα των φωτογράφων που πήραν τα περισσότερα 'like' στη σελίδα του διαγωνισμού στο facebook.
...περισσότερα στη διεύθυνση της έκθεσης:
https://www.facebook.com/events/320722354715910
Έκθεση φωτογραφίας «Όταν ο λύκος δεν είναι δω ...» Θρύλοι, ιστορίες και παραμύθια
Γράφει ο Θανάσης Ράπτης για το περιοδικό Film Noir
Στο πλαίσιο της Εβδομάδας Γαλλοφωνίας, το Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης και το Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης οργάνωσαν διαγωνισμό φωτογραφίας για τα παραμύθια, επίσημο θέμα του Διαγωνισμού Γαλλοφωνίας 2013.
Στο τέλος του διαγωνισμού, η επιτροπή - αποτελούμενη από εκπροσώπους του Γαλλικού Ινστιτούτου, του Φωτογραφικού Κέντρου και του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης - επέλεξε τις 50 καλύτερες φωτογραφίες που αποτελούν την έκθεση.
Η Ludyvine De Souza και η Lysiane Pons, εκπρόσωποι του Γαλλικού Ινστιτούτου στη διοργάνωση, απάντησαν στις ερωτήσεις μας.
Μιλήστε μας για το θεσμό της 'Εβδομάδας Γαλλοφωνίας', τί σκοπό έχει και τί είδους εκδηλώσεις περιλαμβάνει;
Ο Διαγωνισμός Γαλλοφωνίας ξεκινά νωρίτερα μέσα στη χρονιά και προσκαλεί τα σχολικά ιδρύματα και τους έλληνες σπουδαστές να δημιουργήσουν συλλογικά ένα καλλιτεχνικό ή λογοτεχνικό έργο. Φέτος, το θέμα του διαγωνισμού είναι οι ιστορίες και τα παραμύθια.
Η Εβδομάδα Γαλλοφωνίας γιορτάζεται κάθε χρόνο την εβδομάδα της 20ης Μαρτίου, της Παγκόσμιας Ημέρας Γαλλοφωνίας. Με αυτήν την ευκαιρία, το Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης προτείνει, από τις 8 έως τις 30 Μαρτίου, ένα ευρύ φάσμα εκδηλώσεων, με θέμα τη γαλλική γλώσσα, για το ευρύ κοινό και για όλες τις ηλικίες. Είναι το ραντεβού των γαλλόφωνων και γαλλόφιλων που γιορτάζουν τη γαλλική γλώσσα μέσα από διαλέξεις και λογοτεχνικές, μουσικές ή θεατρικές βραδιές. Είναι επίσης η γιορτή των παιδιών, στα οποία προτείνουμε εργαστήρια, σινέ-κονσέρτα και προβολές ταινιών κινουμένων σχεδίων.
Στις 30 Μαρτίου, η Εβδομάδα Γαλλοφωνίας κλείνει με την απονομή των βραβείων του Διαγωνισμού Γαλλοφωνίας. Η ημέρα αυτή είναι πλούσια σε εκδηλώσεις και αποτελεί την ευκαιρία να αναδείξουμε τις δημιουργίες των μαθητών και των σχολείων.
Πώς ανταποκρίθηκε ο κόσμος στο διαγωνισμό και τί είδους φωτογραφίες περιλαμβάνει η έκθεση;
Ο κόσμος ανταποκρίθηκε πολύ θετικά. Υπήρξε μεγάλο ενδιαφέρον από ένα ετερόκλητο κοινό : φοιτητές, μαθητές Λυκείου, ερασιτέχνες φωτογράφοι, πρωτάρηδες ή έμπειροι και ενήλικες που δεν έχουν καμία σχέση με τον καλλιτεχνικό χώρο.
Η ανάρτηση του διαγωνισμού στο facebook βοήθησε πολύ στη γρήγορη διάδοση. Οι πρώτοι συμμετέχοντες με ενθουσιασμό το μοιράστηκαν με φίλους τους και η πληροφορία πέρασε «από στόμα σε στόμα». Τις τελευταίες μέρες του διαγωνισμού φτάσαμε στους 504 συμμετέχοντες που όχι μόνο είχαν αναρτήσει τις φωτογραφίες τους, αλλά ήθελαν επίσης να ενημερωθούν για τις δημιουργίες των άλλων και να ψηφίσουν στην ψηφιακή εκδοχή του διαγωνισμού. Λάβαμε φωτογραφίες και μηνύματα από φωτογράφους όχι μόνο από τη Θεσσαλονίκη, αλλά από όλη την Ελλάδα. Πολλοί από αυτούς μας ζήτησαν να τους ενημερώσουμε σε περίπτωση που οργανώσουμε νέο διαγωνισμό. Είναι ενδιαφέρον το ότι πολύς κόσμος συνεχίζει να αναρτά τις φωτογραφίες του και να στέλνει μηνύματα, ακόμα και μετά το τέλος του διαγωνισμού. Μια μικρή κοινότητα δημιουργήθηκε γύρω από αυτόν τον διαγωνισμό.
Οι φωτογραφίες που αποτελούν αυτήν την έκθεση εντυπωσιάζουν με την ανομοιομορφία τους. Είναι πολύ ενδιαφέρον διότι βλέπουμε πόσο διαφορετικά δύο άνθρωποι αντιλαμβάνονται το ίδιο θέμα. Έχουμε λοιπόν κάθε είδους φωτογραφίες και από πλευράς φόρμας και από πλευράς περιεχομένου. Κάποιες φωτογραφίες έχουν μορφή polaroïd, κάποιες άλλες δίνουν βάρος στην αισθητική και τις τεχνικές γνώσεις, σε μια άμεση σχέση με τον εικονιζόμενο ή το σκηνικό.
Τί σημαίνει το παραμύθι για έναν ενήλικα; Η λειτουργία του περιορίζεται σε μια νοσταλγική παιδική ανάμνηση ή είναι κάτι περισσότερο;
Το «παραμύθι» για έναν ενήλικα είναι μια ανάμνηση της παιδικής ηλικίας, των ιστοριών με τις οποίες όλοι μεγαλώσαμε και, ταυτόχρονα, μια αμφισβήτηση αυτών. Είναι κάτι περισσότερο από μια απλή νοσταλγική ανάμνηση. Ως ενήλικες, οι φωτογράφοι μπορούν να επιφέρουν μια νέα ματιά στα παραμύθια και να ενσωματώσουν τα βιώματά τους. Διηγούμαστε παραμύθια στα παιδιά για να τους μάθουμε σιγά-σιγά ότι στον έξω κόσμο ελλοχεύει ο κίνδυνος, ότι δεν υπάρχουν μόνο όμορφα πράγματα. Είναι μια έννοια που οι ενήλικες νιώθουν και εκφράζουν μέσα από ένα βίωμα και την οποία προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τόσο στη ζωή τους όσο και στη φωτογραφία. Στις φωτογραφίες που παρουσιάζονται στην έκθεση, μπορείτε να δείτε ότι η Κοκκινοσκουφίτσα κρατεί όπλο και μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό της απέναντι στον κακό λύκο, οι ήρωες των παραμυθιών μεγάλωσαν και είναι πια οι ίδιοι ενήλικες. Συναντάμε συμβολικά στοιχεία του παραμυθιού στο κόσμο μας όπως, για παράδειγμα, το δηλητηριασμένο μήλο. Ο ήρωας του παραμυθιού μπορεί ακόμα και να εξομοιωθεί με ένα άνθρωπο με προβλήματα στην κοινωνία μας. Εδώ, το παραμύθι είναι κάτι περισσότερο από μια ανάμνηση: είναι κοινωνική κριτική, η ιστορία διαφορετικών βιωμάτων.
