Το Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης
σας προσκαλεί την Πέμπτη 18 Οκτωβρίου
από τις 20,00 και μετά
στην Gallery Toss (Bar La Doze), Βηλαρά 1 & Συγγρού, στα Άνω Λαδάδικα της Θεσσαλονίκης,
για την έκθεση του Δημήτρη Συμεωνίδη
με Θέμα : «Φυγές»
Φυγές . Οι γυναίκες της ζωής μας, οι γυναίκες της ζωής τους, γυναίκες, γενικά, που φεύγουν, είναι το θέμα των φωτογραφιών. Γυναίκες που δοκιμάζουν μία νέα πορεία προς το φως, ενίοτε και στο σκοτάδι, γυναίκες που σίγουρα, όμως, δείχνουν να απελευθερώνονται, καθώς αφήνουν πίσω τους όλα τα εμπόδια. Γυναίκες σε μετάβαση, κυρίαρχες στο κάδρο, μοναδικές, άσχετα αν δείχνουν σιγουριά ή αν δείχνουν αμφιβολία για ό,τι πράττουν, για ό,τι τους συμβαίνει, για αυτό που τις περιμένει.
Μια έκθεση με /από σκηνοθετημένες φωτογραφίες μόνο με γυναικείες «Φυγές», ίσως γιατί είναι οι γυναίκες που, συνήθως στην εποχή μας, ξεβολεύονται πιο εύκολα και δοκιμάζουν νέους, καινούργιους δρόμους.
Τις φωτογραφίες ενδιαμέσως των "Φυγών" συνοδεύουν λογοτεχνικές παρεμβάσεις / κείμενα των: Κατερίνα Χανδρινού και Μαίρη Κλιγκάτση
"φεύγω, έφευγον, φεύξομαι & φεύξοθμαι, έφυγον, πέφευγα, επεφεύγειν
Το γύρισμα της πλάτης. Ο μη γυρισμός. KeinZurück. Αλλαγή κεφαλαίου για τον φεύγοντα. Η
πλάτη ως τελευταία εικόνα του Άλλου. Η φυγή έχει το σχήμα πλάτης. Η φυγή ως Στιγμή αλλά
και ως Κατάσταση. Οι φυγές και τα ισάριθμα "μη φεύγεις". Η πλάτη εκείνου που φεύγει όλο και
ξεμακραίνει από το στήθος αυτού που μένει. Όλο και ξεμακραίνει.
φεύγω, έφευγον, φεύξομαι & φευξούμαι, έφυγον, πέφευγα, επεφεύγειν"
Μαίρη Κλιγκάτση – Κατερίνα Χανδρινού
Σύντομα λογοτεχνικά βιογραφικά του φωτογράφου και αυτών που γράψαμε.
Ο Δημήτρης Συμεωνίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Πάντα του άρεσε να ταξιδεύει, νοερά και κυριολεκτικά, έτσι έκανε τη ζωή του ένα μεγάλο ταξίδι. Κάτι σαν μια ταινία.
Ταινίες βλέπει από πολύ μικρός, από τον Λαμπρούκο και τη Λιλούκο, μέχρι και την Αγωνία του Τερματοφύλακα πριν από τα Πέναλτι, (στο Ριβολί, χωρίς να καταλαβαίνει και πολλά, αλλά πάντα με ωραία παρέα)
Λατρεύει να βγάζει φωτογραφίες, αλλά ξέρει ότι θα ήταν πολύ κακός επαγγελματίας φωτογράφος. Γυρίζει ταινίες για το κέφι του και κάνει παραγωγές εκδηλώσεων για να ζει.
Βλέπει σινεμά, πίνει όσο χρειάζεται και γίνεται καυστικός (μάλλον γκρινιάρης, σαν τον γέρο στο θεωρείο του Μάπετ Σόου)
Έκανε φωτογραφία στη Φωτογραφική Ομάδα Τριανδρίας, την φωτογραφική του εργασία έχει παρουσιάσει σε αρκετές ομαδικές και ατομικές εκθέσεις φωτογραφίας κατά το παρελθόν, στη συνέχεια, όμως, έπεσε σε εκθεσιακή αδράνεια και τώρα επαναδραστηριοποιείται.
Η Κατερίνα Χανδρινού γεννήθηκε κάποια στιγμή στο Χολαργό. Ίκτερο δεν εμφάνισε και έκλαψε αμέσως. Είναι δικηγόρος με ενεργό δράση στην αποποινικοποίηση του ασυνειδήτου. Συνεργάζεται με τα λογοτεχνικά περιοδικά ΝΤΟΥέΝΤΕ και Intellectum. Προηγούμενη συμμετοχή σε έργο εικαστικού με ποίησή της, ήταν στο πλαίσιο της έκθεσης «Από τον Ξενοφώντα ως τον Κορτάσαρ: Τριπλή Άσκηση επί δαπέδων, θυρών και τοίχων» (Συνεδριακό Κέντρο Τράπεζας Πειραιώς. Λαδάδικα, Μάιος 2012).
*
Η Μαίρη Κλιγκάτση γεννήθηκε χθες, γράφει για το αύριο και αναμένει στωικά δίπλα από το ραδιόφωνο-αντίκα της, την ανακοίνωση κατάπαυσης του πυρός μεταξύ των Λέξεων και των Πράξεων. Έμαθε να ξεχωρίζει τους Κοχλίες Κίνησης από τους Κοχλίες Σύνδεσης στο Πολυτεχνείο, αλλά τελικά ο μόνος Κοχλίας που κατανόησε -τμήμα του οποίου μελετά σε μεταπτυχιακό επίπεδο- είναι η «Σπείρα του Άνευ». Όταν δεν σκέφτεται αυτά που δεν θέλει να σκέφτεται, παίρνει το ΝΤΟΥέΝΤΕ (www.duendemagazine.gr) αγκαλιά και κόβει βόλτες στις πλατείες όλων των Εξαρχείων του Κόσμου.
Στην έκθεση η συνύπαρξη φωτογραφιών και κειμένων, (δίπλα σε κάθε φωτογραφικό έργο υπήρχε ένα για αυτό ειδικά γραμμένο λογοτεχνικό έργο), άφησε μια χροιά επί πλέον ικανοποίησης. Η ανάγνωση κειμένων βοήθησε στην ανάγνωση των φωτογραφιών και αυτό, ομολογουμένως, κράτησε τους θεατές περισσότερο στην έκθεση, με αποτέλεσμα να φιλοσοφήσουν βαθύτερα το θέμα και να αναπτύξουν διάλογο μεταξύ τους επ αυτού.
Ο διάλογος συνεχιστικέ και στο διαδίκτυο μέσω της σελίδας της έκθεσης στο FB.
Παρά το γεγονός ότι καμία μεταφορά ψηφιακή ή άλλου είδους, δεν είναι ικανή να μεταφέρει την αίσθηση του μέτρου της έκπληξης και της αυθεντικής απόλαυσης που προσέφερε η έκθεση, παραθέτουμε και κάποιες από τις φωτογραφίες με τα κείμενα τους και ένα μέρος αυτού του διαλόγου.
Kriton Eythitenis
Πήγα χθες στην έκθεση "Φυγές"
Πολύ ψαγμένο θέμα, παρουσίαση, συνθέσεις, μαύρα, έννοιες, εκτυπώσεις, χώρος. Με εντυπωσίασε. Είχε τόσα πολλά να πει.
Έβγαζε πολλά.
Το πιο σημαντικό. Ήταν Κυριακή και είχε πολύ κόσμο. Κάτι που το βλέπει κανείς σπάνια.
Τα κείμενα ήταν ποιητικά, κάτι παραπάνω από πολύ καλά. Παρά τις αντιρρήσεις μου γιατί κατευθύνουν την σκέψη, μου άρεσε πολύ το αποτέλεσμα. Μπράβο σας σε όλους .
Eleni Palla Σε κάποιες φωτογραφίες σκεφτόμουν λίγο διαφορετικά από εκεί που με πήγαιναν τα κείμενα. Ήξερα όμως ότι ήταν η γνώμη τρίτων, πολύ όμορφα γραμμένη. Έτσι κράτησα τις σκέψεις μου, απόλαυσα τις φωτογραφίες και στο μυαλό μου βρίσκονται κάποιες φράσεις που με γοητεύουν πολύ. Μου άρεσε πάρα πολύ αυτός ο συνδυασμός. Ίσως γιατί ήταν πολύ καλές και οι φωτογραφίες και τα κείμενα. Είχα δει κάποιες φράσεις του Δημητριάδη στην έκθεση του Φωτογραφικού Κέντρου στο Γενί Τζαμί (είμαι μεγάλη φαν του Δημητριάδη) που μου άρεσαν, αλλά σε μέτριες φωτογραφίες που χωρίς τις φράσεις δεν είχαν τίποτα απολύτως να πουν. Εδώ οι φωτογραφίες στέκουν απόλυτα και μόνες τους.
Monica Andreadi Εμένα τα κείμενα μου ομόρφυναν τις σκέψεις μου. Πάλι όμως σε κάποια κράτησα τις σκέψεις που μου έβγαλε αυτούσια η φωτογραφία. Κάποιες γραμμές από τα κείμενα τις έγραψα στο κινητό μου!
Kriton Eythitenis Τα κείμενα πρέπει να είναι δυνατά αλλά το ίδιο και οι φωτογραφίες. Δεν πρέπει να είναι περιγραφικά ή ποιητικά περιγραφικά όπως στο παράδειγμα με τον Δημητριάδη σε ανύπαρκτες φωτογραφίες. Η συνύπαρξη χρειάζεται ισορροπία. Στις Φυγές ήταν και τα δύο πολύ δυνατά.
Βασίλης Καρκατσέλης
Εάν το πείραμα κάπου πετυχαίνει περισσότερο και κάπου πετυχαίνει λιγότερο, πως μπορούμε να διερευνήσουμε την δημιουργική συνέχειά του;. Βλέπω ότι όλοι μιλάνε για τα ποιητικά κείμενα που συνοδεύουν εικόνες και όχι για τα θεωρητικά ή τα τεχνικά κείμενα που βλέπουμε να τις συνοδεύουν στις περισσότερες εκθέσεις. Θέλω και για αυτά μία τοποθέτηση.
Eleni Palla
Εμένα δεν θα με ενδιέφεραν τα θεωρητικά και τα τεχνικά. Αυτό που είδα μου άρεσε πάρα πολύ και μ'έκανε να ξαναπάω. Οι φράσεις μου θυμίζουν τις φωτογραφίες και οι φωτογραφίες τις φράσεις. Στο Γενί Τζαμί δεν θυμάμαι κάτι από τις φωτογραφίες παρά μόνο κάποιον στην παραλία και κάποια αστικά τοπία. Ήταν ανούσιες. Θυμάμαι όμως 2-3 πράγματα του Δημητριάδη.
Πάντως τις φυγές 2 που μου είπε ο Δημήτρης, εγώ θα τις ήθελα πάλι με κείμενα.
Να συμπληρώσω κάτι ακόμα ή κάνω κατάχρηση;! Αν η Κική Δημουλά έγραφε σε φωτογραφίες ή σε χαρτοπετσέτες ή σε σκουπίδια, εγώ θα πήγαινα να δω τι έγραψε. Εκεί θα υπήρχε μόνο η ποίηση και το μέσο στο οποίο γράφτηκε. Δεν θα υπήρχε αυτή η ισχυρή ισότιμη σχέση που είδα στην έκθεση. Βέβαια εγώ δεν είμαι ειδική.
Kriton Eythitenis Για μένα σχολίασες άψογα. Επομένως το πείραμα για να πετύχει θέλει δύο ισότιμα μέρη.
Loukas Kyriakou Για μένα τα κείμενα πρόσθεταν στην έκθεση. Μόνα τους τα κείμενα μπορεί να μην μπορούσα να τα διαβάσω, μόνες τους οι φωτογραφίες θα με εντυπωσίαζαν, ο συνδυασμός όμως των δύο ήταν απογειωτικός. Την έκθεση που λέτε στο Γενί Τζαμί δεν την ξέρω.
Liza Komninou
Αν μου έλεγε κάποιος, τώρα, ότι βγαίνουν τα κείμενα, θα ένιωθα κάτι να μου λείπει. Πολύ
Βασίλης Καρκατσέλης
Συνοψίζω:
Σε αυτή την έκθεση, η συνύπαρξη κειμένων και φωτογραφίας πέτυχε. Τα κορίτσια τα κατάφεραν. Ίσως και για τούτο άνοιξε αυτός ο διάλογος.
Ρωτώ;
1 Μπορεί κάποιος που γνωρίζει να περιγράψει αυτή την φόρμα συνεργασίας; 2 Θα μπορούσαν τα κείμενα να ακολουθούσαν άλλη γραμμή συνεργασίας και ποια; 3 Τα κείμενα μιλάν/συνοδεύουν ένα – ένα τα έργα, κατά ομάδες ή μήπως όλα μαζί; 4 Πως στήνουμε γέφυρες συνεργασίας μεταξύ λογοτεχνών και φωτογράφων (πιθανώς μόνιμες), σε ποιούς απευθύνουμε αιτήσεις για κείμενα και πως τους βρίσκουμε; 5 Πόσο μεγάλα ή μικρά γραπτά ζητάμε; 6 Για μία έκθεση οι φωτογραφίες περνάνε από κόσκινο δεκάδες φορές, με αποτέλεσμα πολλές κατ αρχάς βασικές να κόβονται από την τελική παρουσίαση. Μπορεί να επιστρέφονται κείμενα για διορθώσεις στους συγγραφείς (όπως με τις φωτό) ή αυτά φτάνουν την τελευταία στιγμή και μπαίνουν στον τοίχο, καλά ή στραβά; 7 Για μία έκθεση ευθύνη για την επιλογή, τη ροή της αφήγησης, τον εσωτερικό ρυθμό της έκθεσης, τα μεγέθη και πολλά άλλα έχει ο επιμελητής της. Για τα κείμενα, ποιός θα έχει;
Όποιος θέλει τοποθετείται μόνο σε κάποια από αυτά τα νούμερα.
μαίρη κλιγκάτση
...κύριε, Vasilis Karkatselis. Αρχικά να ευχαριστήσω για τα σχόλια αλλά και για την όμορφη συζήτηση που ανοίξατε με αφορμή τη συνύπαρξη των κειμένων και των φωτογραφιών στα πλαίσια της έκθεσης του Δημήτρη.
Νομίζω πάντως -και εκφράζω μόνο την προσωπική μου γνώμη- πως σαφής απάντηση δεν υπάρχει. Κάθε περίπτωση τέτοιας συνύπαρξης είναι μοναδική και ιδιαίτερη και έτσι εγώ τουλάχιστον θα την αντιμετώπιζα.
Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ και να αναφέρω και που νομίζω ότι αγκαλιάζει, τουλάχιστον, κάποια από τα ερωτήματά σας, είναι το γεγονός ότι η συνεργατική πορεία που θα ακολουθηθεί προς την περάτωση παρόμοιων πονημάτων εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από την αισθητική πρόθεση και το αίτημα των καλλιτεχνών που συνεργάζονται. Τι επιδιώκουν; Από πού ξεκινάνε για να φτάσουν πού; Αν κάποια από τα παραπάνω συναντιούνται, τότε ακόμα και τα πιο δυσεπίτευκτα εγχειρήματα, μπορούν να ιδωθούν με ειλικρίνεια και αγάπη δημιουργίας και γι' αυτό να πετύχουν. Και πάλι ευχαριστώ!
Kriton Eythitenis
24 Οκτωβρίου 3:25 μ.μ.
Και γω νομίζω ότι δεν υπάρχουν συνταγές.
Χρειάζεται να βρεθούν οι δύο πλευρές, πιο εύκολο να δοθούν φωτογραφίες στους λογοτέχνες, να εμπνευστούν - αν θέλουν και μπορούν - και να γράψουν. Στην συγκεκριμένη έκθεση υπήρξε μία άριστη χημεία των δύο πλευρών. Δεν είναι εύκολο να υπάρχει πάντα.
Στην άλλη έκθεση (στο Γενί Τζαμί) ξεχώρισε σαφώς μόνο η μία πλευρά. Θέλει προσοχή. Αλλά αν δεν δοκιμάσεις δεν θα μάθεις.
Πάντως θεωρώ πολύ ουσιαστική αυτήν την επικοινωνία. Την επαφή. Νομίζω ότι η συγκεκριμένη έκθεση (Φυγές) επικοινωνιακά άγγιξε το άριστα.
