ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΟΙ ΤΕΧΝΕΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΩΡΟ
Το Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης (www.fkth.gr), και το περιοδικό Intellectum (www.intellectum.org), συνεχίζοντας τη συνεργασία τους, σας καλούν σε μία ξεχωριστή υπαίθρια δράση, για να σμίξουμε τις δύο αυτές τέχνες (την ποίηση και τη φωτογραφία) την βραδιά της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης, την Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012 στο Καφέ Bazaar, στη Θεσσαλονίκη στον πεζόδρομο της οδού Παπαμάρκου 23, (περιοχή Πλατείας Άθωνος, τηλ. 2310 241 817), από τις 7:00 μ.μ.
Καλούμε τους φωτογράφους να φέρουν την ημέρα της παρουσίασης σε ψηφιακή μορφή (USB stick), από 20 έως 50 φωτογραφίες που επιθυμούν να προβληθούν. Επίσης, καλούμε τους φίλους της ποίησης να φέρουν τα ποιήματα, δικά τους ή τρίτων, που θα θέλανε να διαβάσουν και με αυτόν τον τρόπο να τα μοιραστούν μαζί μας σε μια ελεύθερη βραδιά.
Η μεγάλη παρέα που πιστεύουμε ότι θα δημιουργηθεί, θα ανατρέψει τα στερεότυπα της «κατ’ ιδίαν κοινωνίας» του θεατή ή αναγνώστη με τα δύο αυτά είδη τέχνης, καθώς και το σύνηθες φαινόμενο των «προκαθορισμένων ομιλητών-συμμετεχόντων».
Δεν θα λειτουργήσουν επιτροπές επιλογής των φωτογραφιών ή πρόκρισης ποιημάτων, ούτε λίστα ποιητών. Σε αυτή τη βραδιά, όλοι θα έχουν τη θέση και το χρόνο τους. Ο καθένας προσέρχεται με την ευθύνη της δικής του επιλογής και προσφέρει στους υπόλοιπους το άυλο πνευματικό του δώρο.
Πληροφορίες για την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης
Το 1999, με πρωτοβουλία της UNESCO ορίστηκε η 21η Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Ο διεθνής πολιτιστικός οργανισμός θέλησε, με αυτό τον τρόπο, να προωθήσει την τέχνη της ποίησης.
Ο στόχος ήταν διπλός:
Πρώτος στόχος η ηθική ενίσχυση των προσπαθειών των εκδοτών να τυπώνουν συλλογές ποίησης και, κυρίως, να τυπώνουν νέους ποιητές, αφού οι γνωστοί έχουν κάποια μεγαλύτερη ευκολία και δυναμική.
Δεύτερος στόχος ήταν η επιστροφή της προφορικής παράδοσης με την ανάγνωση ποιημάτων ενώπιον κοινού και η αποκατάσταση ενός διαλόγου μεταξύ της ποίησης και των άλλων μορφών τέχνης, πάνω στον αφορισμό του Ντελακρουά «Δεν υπάρχει τέχνη χωρίς ποίηση».
Ζωντανή παγκόσμια μετάδοση στο διαδίκτυο από το
http://www.ustream.tv/channel/fkth-gr
Για περισσότερες πληροφορίες:
Βασίλης Καρκατσέλης κιν. 6942 860 890,
Βίκτωρ Τσιλώνης, κιν. 6944 60 73 63
Σύντομος απολογισμός
Ήταν γλυκιά βραδιά και περάσαμε όμορφα με φίλους και γνωστούς. Διάβασαν (με λίγα ή πολλά στιχάκια) ποίηση, δική τους ή άλλων λογοτεχνών, με σιγανή, στεντόρεια ή με υποστήριξη τηλεβόα, 38 άτομα. Προβλήθηκε, δίχως σχέση με τα ποιήματα που διαβάζονταν ταυτόχρονα, (σχεδόν με την σειρά προσέλευσης) η δουλειά 44 φωτογράφων. Ενός από αυτούς οι φωτογραφίες ήταν επιλεγμένες, σχεδιασμένες και συντονισμένες να συνοδεύουν τη δημόσια ανάγνωση συγκεκριμένου ποιητή. Επί πλέον, μετά το πέρας των απαγγελιών, προβλήθηκαν οι εργασίες δύο δημιουργών με οπτικοποιημένη (είναι γραμμένη στην εικόνα, διαβάζεται και δεν απαγγέλλεται) την ποίηση.
Αποκτήθηκε εμπειρία και γνώση πάνω στα διάφορα τεχνικά προβλήματα της προσπάθειας, όπως αυτά του ελέγχου έντασης της μηχανικής υποστήριξης της φωνής, σε περίπτωση τέτοιας κοσμοσυρροής ή την ανάγκη ύπαρξης και ιδανικών συνθηκών προβολής, για εκείνα τα είδη φωτογραφίας, που επιζητούν να διαβαστούν με άρτιο τρόπο.
Το σμίξιμο των τεχνών έδειξε πως ωφελεί όλες τις πλευρές που εμπλέκονται στον κυκλωτικό χορό τους. Η συν-λειτουργία δημιουργών, έστω και για σύντομα χρονικά διαστήματα, ανοίγει πόρτες, στεριώνει ιδέες και συνεργασίες. Πολλαπλασιάζει το κοινό που ενδέχεται να συνδιαλλαγεί πνευματικά μαζί τους και επιτρέπει να αναπτυχθεί πολυδιάστατος διάλογος, με υλικά από διαφορετικά οπλοστάσια. Ιδιαίτερα προς τους φωτογράφους, που εξ αντικειμένου μας ενδιαφέρουν εδώ περισσότερο, τέτοιες υποχρεωτικές ενασχολήσεις με την ποίηση, σαν προβολείς προς σκοτεινές πλευρές του χρόνου τους, φωτίζουν, και το μέλλον ενός έργου που Θα δημιουργηθεί, και την ψυχή που Θα το δημιουργήσει, με διαύγεια κρυστάλλου.
Οι ελεύθερες (χωρίς πρόγραμμα, προκαθορισμένο θέμα, ύφος και προεπιλογές από επιμελητές) υπαίθριες προβολές, δείχνουν να είναι μεγάλη ανάγκη για τους φωτογράφους. Η χαλαρή, και με τη συνοδεία ποτού, δημόσια συνεχόμενη παρακολούθηση του έργου πολλών φωτογράφων, όχι κατ ανάγκη πορφόλιος, προσδίδει αξία και υποχρεώνει σε συνεχή επανεξέταση του θέματος περί διαφορών, μεταξύ της φωτογραφίας στον τοίχο, της τυπωμένης σε βιβλίο φωτογραφίας και αυτής στην άυλη μορφή της, σε προβολή είτε με συγκεκριμένη σειρά των εικόνων είτε όχι (χαοτικά).
Ξάφνιασαν ευχάριστα εικόνες που παρουσιάστηκαν σαν ιστορία με αρχή, μέση και τέλος, δίχως να στερούνται την αυτονομία τους.
Το ίδιο ευχάριστα ξάφνιασαν εικόνες που πειράχτηκαν ειδικά για την προβολή (φωτοσοπιές κτλ). Εικόνες που στην τυπωμένη τους μορφή δεν θα είχαν αξία, δεν θα τις βλέπαμε παρά σαν μηχανικά ή τεχνικά κατασκευάσματα, εικόνες που στον τοίχο θα ήταν, τουλάχιστον, αδιάφορες γραφίστικες εικόνες, καμωμένες από μία απλή χρήση φίλτρων, με την σωστή σειρά στην προβολή, απέκτησαν δυναμικό χαρακτήρα.
Εκδηλώσεις τέτοιας μορφής, που δεν τιμούν το δημιούργημα με τρόπους που έχουμε συνηθίσει, δηλ που δεν έχουν το εικαστικό έργο σε πεντακάθαρο και καλοφωτισμένο τοίχο ή όπου το ποιητικό έργο δεν απαγγέλλεται από καθέδρας, σε μυσταγωγικό περιβάλλον και με ησυχία νεκρικού θαλάμου, μοιάζουν αναρχικές εκδηλώσεις αντισεβασμού (από μεριάς του κοινού), εκδηλώσεις της απόλυτης ελευθερίας. Προσερχόμαστε κάπου, γιατί θέλουμε να είμαστε εκεί, αλλά την ίδια στιγμή είμαστε και με την παρέα μας, στο δικό της μικροκλίμα, που μεταφράζεται εντός και εκτός.
Ένα ερώτημα που δεν απαντήθηκε από αυτήν την βραδιά, είναι το κατά πόσον το κοινό, αυτοί που προσήλθαν δίχως δικό τους πρόσφορο, όσοι επέλεξαν να μην συμμετέχουν/ανταλλάξουν εμπειρίες, όσοι επέλεξαν να είναι απλοί θεατές ή ακροατές αυτής της δράσης σε δημόσιο χώρο, αν μπόρεσαν να απολαύσουν κάτι και τι;
Μπορεί σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις ο καθένας χωριστά να γίνει μύστης του προσφερόμενου έργου;
Η φωτογραφία που προβάλλεται ή η ποίηση που απαγγέλλεται είναι αδιάφορες απέναντι στην προσοχή του απέναντι;
Ή μήπως, η πρόταση για θέαση και ακρόαση εκτός ορίων, λες και δεν αναγνωρίζεται η ύπαρξη κοινού, μπορεί να είναι μία νέα θέση, μία νέα πρόταση; Κάτι σα να αρθρώνεται προς τον όποιο παρόντα η σκέψη: Είμαστε εδώ, είσαι εκεί, αν σου αρέσει κάτι, έστω μόνο κάτι, σχολίασε μόνο αυτό το ελάχιστο με την παρέα σου, και ξέχνα τα πριν και τα μετά. Ας είναι αυτό το απειροελάχιστο και όχι το όλο πακέτο, η μόνη προσφορά προς διάλογο.
Καρκατσέλης Βασίλης
