ΜΕ ΒΛΕΠΕΙΣ;
Πριν από τρία χρόνια ο φωτογράφος είχε παρουσιάσει στον ίδιο χώρο τη φωτογραφική εγκατάσταση «ΣΕ ΒΛΕΠΩ». Δεκάδες ζευγάρια μάτια είχαν τοποθετηθεί στο χώρο που περιβάλλει το μπαρ του παραθαλάσσιου συγκροτήματος Porto Valitsa στο Παλιούρι της Χαλκιδικής και «κάρφωναν» με αδιακρισία τους θαμώνες. Ήταν απλά η προσομοίωση της κάμερας που έχει τοποθετηθεί στα δημόσια κτήρια και τους δρόμους με την επίφαση «της ασφάλειας του πολίτη και της εύρυθμης κυκλοφορίας των οχημάτων».
Αυτό το καλοκαίρι παρουσιάζεται η συνέχεια εκείνης της φωτογραφικής εγκατάστασης με τίτλο «ΜΕ ΒΛΕΠΕΙΣ;»
Πρόκειται για μια εγκατάσταση στο χώρο που αποτελείται από παράθυρα και διάσπαρτες φωτογραφίες. Τα παράθυρα δίνουν στο θεατή την «ευκαιρία» να δει τι συμβαίνει στον ιδιωτικό χώρο που βρίσκεται από πίσω τους. Οι φωτογραφίες που βρίσκονται διάσπαρτες παντού, δείχνουν προσωπικές -υποτίθεται- στιγμές του ανθρώπου που ζει δίπλα μας, στιγμές που ηθελημένα μετατρέπει από ιδιωτικές σε δημόσιες.
Ο σημερινός άνθρωπος νιώθει ιδιαίτερα άνετα όταν ξεγυμνώνεται -κυριολεκτικά ή μεταφορικά- και τον λούζουν τα φώτα της δημοσιότητας, τις περισσότερες φορές μάλιστα το επιδιώκει. Σε μια εποχή που το ιδιωτικό τείνει να γίνει κοινό και το διάσημο δεκάλεπτο δημοσιότητας του μακαρίτη του Warhol που όλοι δικαιούμαστε βρίσκεται στο απόγειο της δόξας του, δε μπορούμε πλέον και να θέλουμε ακόμα, να μη γίνουμε κοινωνοί αυτής της αρρωστημένης εξωστρέφειας του διπλανού μας, γιατί υποχρεωτικά τον βλέπουμε απέναντί μας να ποζάρει...
Εκτενή κομμάτια από παλιές ταινίες πορνό της δεκαετίας του '70 και του '80 αποτέλεσαν την πρώτη ύλη -ας πούμε την κόπια εργασίας- για την επιλογή των κατάλληλων εικόνων για τη δημιουργία αυτής της έκθεσης.
Οι παρακμιακές εικόνες μιας δήθεν ερωτικής ατμόσφαιρας, όπως τις παρακολουθήσαμε στα υπαίθρια σινεμά των δύο αυτών δεκαετιών, ταιριάζουν γάντι με τη ζωή του σημερινού ανθρώπου, που κατάντησε να μοιάζει με πρωταγωνιστή που πελαγοδρομεί μπροστά στα αναμμένα φώτα, χωρίς σενάριο.