Τη Δευτέρα 30 Απριλίου 2018, στις 8.30μμ, το Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης συνεχίζει την προσπάθειά του για ένα συνεχή και ανοικτό διάλογο υπέρ της Σύγχρονης Φωτογραφίας, με τις ανοικτές στο πλατύ κοινό της πόλης «μηνιαίες συναντήσεις για τη φωτογραφία».
Αυτή τη φορά προσκεκλημένη μας είναι η Θεσσαλονικιά φωτογράφος Μαρία Θαμνίδου.
Η παρουσίαση του έργου της και η συζήτηση θα πραγματοποιηθούν στον πολιτιστικό χώρο της Λέσχης Φίλων του περιοδικού και των εκδόσεων “ΕΝΕΚΕΝ”, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, Προξένου Κορομηλά 37 (πρώτος όροφος).
Μετά το τέλος της παρουσίασης θα ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό.
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
Η Μαρία Θαμνίδου θα παρουσιάσει πειραματικές καλλιτεχνικές εργασίες της από το 1995 τις εργασίες "Αναιρέσεις", “Επικαλύψεις” "inner speculum" και πορτραίτα.
''Για τη Μαρία Θαμνίδου ο ορατός κόσμος δεν είναι αντικείμενο μιας διαδοχικής αφαιρετικής ελαχιστοποίησης, ούτε και μέσον αποσπασματικής αφήγησης, αλλά η αφετηρία για μια σειρά αλλαγών, ώστε να “εφεύρει” τη δική της αυτόνομη φωτογραφική ύλη. "… Δ. Κοντελεζίδου
"Οι φωτογραφικές εικόνες της Μαρίας Θαμνίδου, απέχουν πολύ από το να προκαλούν τέτοιες ψευδαισθήσεις. Στις φωτογραφίες της αναγνωρίζουμε την ύλη του φωτογραφικού υλικού στις μορφές που σχηματίζει και στα χρώματα που δημιουργεί. Διακρίνουμε σκιές, γδαρσίματα, επικαλύψεις. Βλέπουμε τώρα καθαρά από τι είναι φτιαγμένες οι φωτογραφίες.
Δουλεύοντας με πολαρόιντ, αυτό το ιδιόμορφο φωτογραφικό υλικό, η Μαρία Θαμνίδου, δοκιμάζει διάφορες εκδοχές “καταστροφής” του που αφαιρούν ένα σημαντικό μέρος της περιγραφής του θέματος που φωτογραφήθηκε. Στη διαδικασία αυτής της καταστροφής γεννιέται ένα πλήθος χρωμάτων και σχηματισμών που προστίθενται και αφομοιώνονται στα εναπομείναντα φωτοχημικά ίχνη της απεικόνισης του θέματος. Η όλη εργασία περιέχει ένα στοιχείο αυτοσχεδιασμού, μιαν ενέργεια που η Θαμνίδου όχι μόνο δεν αρνείται αλλά χρησιμοποιεί με δημιουργικό τρόπο. Αμέσως μετά τη φωτογράφηση το νωπό ακόμα φωτογραφικό υλικό του πολαρόιντ συμπιέζεται και διαχέεται συμπαρασύροντας τις μορφές που απεικόνιζε αρχικά. Αργότερα ορισμένες περιοχές της εικόνας απογυμνώνονται από το υλικό τους και συμπληρώνονται από άλλες φωτογραφικές εικόνες ή υλικά που τοποθετούνται από κάτω τους. Πρόσωπα, σώματα, μάσκες και ένα πλήθος από αλλοπρόσαλλα αντικείμενα εμφανίζονται, χάνονται, μπερδεύονται το ένα με το άλλο μέσα σε ένα πληθωρικό διάκοσμο θραυσμάτων φωτογραφικής ύλης. " Κ. Αντωνιάδης
Η Μαρία Θαμνίδου φωτογραφίζει από το 1989. Ζει και εργάζετε στη Θεσσαλονίκη
Ειδικεύεται στην Αρχιτεκτονική Φωτογραφία εξωτερικών και εσωτερικών χώρων, στην Διαφημιστική Φωτογραφία και Πορτραίτα.
Είναι πιστοποιημένη στην ψηφιακή επεξεργασία εικόνας (PHOTOSHOP) πιστοποιημένη ECDL και Πιστοποιημένη Μέντορας από το" Κέντρο ΕΡΓΑΝΗ -Κέντρο Στήριξης της απασχόλησης και επιχειρηματικότητας των Γυναικών" ,εκπαιδεύτηκε με σεμινάρια 100 ωρών για το ηλεκτρονικό εμπόριο, επιχείρηση και νέες τεχνολογίες.
Παράλληλα με τη φωτογραφία σπούδασε interior design. Παρακολούθησε σεμινάρια STILL LIFE, σκηνοθετημένης καλλιτεχνικής φωτογραφίας, και μαθήματα έγχρωμης εκτύπωσης στην EUROPEAN SCHOOL OF PHOTOGRAPHY ,
Έκανε την πρώτη της ατομική έκθεση στην Φωτογραφική Συγκυρία με τίτλο “Επικαλύψεις” το 1995 μια έκθεση με polaroid. Ακολουθούν οι εργασίες “Αναιρέσεις” και άλλες πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις με πειραματικές καλλιτεχνικές εργασίες.
Από το 1997 δημιουργεί το Studio Phos το οποίο το 2013 μετονομάζεται σε Marias Thamnidou Photography στούντιο φωτογραφίας έως σήμερα . Έχει έντονη κοινωνικοπολιτική παρουσία σε εθελοντικές ομάδες , σε συλλογικά σχήματα . Εργάστηκε σαν τεχνικός εκτύπωσης και σαν φωτογράφος. Συμμετείχε σε πολλά workshop και είναι εισηγήτρια σε σεμινάρια για επαγγελματίες και ερασιτέχνες φωτογράφους.
Από το 2009, διδάσκει φωτογραφία σε επιμορφωτικά καλλιτεχνικά πολιτιστικά κέντρα .
Δίδαξε φωτογραφία στα δημόσια Ι.Ε.Κ. και σήμερα συνεργάζεται με τον Δήμο Θεσσαλονίκης σε ετήσια εργαστήρια φωτογραφίας. Έχει επιμεληθεί πολλές εκθέσεις. Πολλοί μαθητές της έχουν βραβευτεί σε διαγωνισμούς φωτογραφίας και επιλεγεί σε θεματικές εκθέσεις .
ΑΝΑΙΡΕΣΕΙΣ
Η αποδόμηση της εικόνας
Για τη Μαρία Θαμνίδου ο ορατός κόσμος δεν είναι αντικείμενο μιας διαδοχικής αφαιρετικής ελαχιστοποίησης, ούτε και μέσον αποσπασματικής αφήγησης, αλλά η αφετηρία για μια σειρά αλλαγών, ώστε να “εφεύρει” τη δική της αυτόνομη φωτογραφική ύλη.
Με την αποκόλληση της φωτογραφικής επιφάνειας του πολαρόιντ, με την παρουσία των στιγμιαίων χρονικών κινήσεων που επιφέρει και με την παραμόρφωση της επιφάνειας, η φωτογράφος μας μεταφέρει μια αισιόδοξη εκδοχή της, κοινής για όλους, ανησυχίας απέναντι στην αποτύπωση της αναπαράστασης.
Θερμές και ψυχρές διαχωρισμένες επιφάνειες επανασυνθέτουν το έργο σε δύο επίπεδα και δημιουργούν μία προσωπική πραγματικότητα γεμάτη από ασυνείδητες επιθυμίες και αντιθέσεις, μια πραγματικότητα που εκθέτει πεδία έντασης και αμφιβολίας.
Όπως και η ζωγραφική, η μουσική, ο χορός, έτσι και η φωτογραφία, ανατρέχοντας στη μοντερνιστική χειρονομία, αυτή που την οδηγεί να στραφεί εναντίον του εαυτού της, εναντίον της πληρότητας μιας “καλής φόρμας”, η εκμετάλλευση ακραίων καταστάσεων, όσον αφορά αξίες κατεργασιών του υποκειμένου-αντικειμένου, ωθείται σε μια δυναμική όπου το ιδανικό της ταύτισης δεν περιέχεται στη διαδικασία της δημιουργίας ενός έργου όμοιου με μας αλλά, αντίθετα, όμοιου με αυτό το ίδιο. Το αποτέλεσμα, διαχωρισμένο από κάθε ναρκισσιστική επίδραση, σηματολογεί την κατοχή του αντικειμένου παρά την επιβολή του πραγματικού. Έτσι, κάθε καλλιτεχνική επιλογή από τον καλλιτέχνη αποτελεί μια πράξη κριτική.
Η Μαρία Θαμνίδου στην πορεία της, περνώντας διαδοχικά από στάδια παρόμοια, καταθέτει με το δικό της έργο αυτόν καθαυτόν τον επαναπροσδιορισμό του έργου τέχνης.
ΕΠΙΚΑΛΥΨΕΙΣ
Κατά κανόνα, η παραγωγή μιας εικόνας προϋποθέτει μια ύλη, κάποια εργαλεία και μια ενέργεια ικανή να τη διαμορφώσει. Όταν κοιτάζουμε ένα καλλιτεχνικό έργο μπορούμε εύκολα να διακρίνουμε την ύλη που το σχηματίζει. Είναι ίδια η πέτρα ή ο πηλός, είναι η ανάγλυφη επιφάνεια μιας ελαιογραφίας ή ακόμα είναι αυτό το ελάχιστο ίχνος που αφήνει το μολύβι “πάνω” στο χαρτί. Στη φωτογραφία η ύλη που σχηματίζει την εικόνα, περιέχεται σε μια ισχνή επιφάνεια, είναι “μέσα” στο υπόστρωμα της, γι’ αυτό και σπάνια μπορούμε να την ξεχωρίσουμε από τη μορφή που απεικονίζει. Αυτό που τη διαμορφώνει είναι εξίσου αδιόρατο: η δράση του φωτός και η χημική επεξεργασία της φωτογραφικής ύλης, αφορούν ασπρόμαυρες τονικές ή χρωματικές αλλοιώσεις, που μακροσκοπικά τουλάχιστον, αφήνουν αμετάβλητη τη μάζα της. Δεν είναι επομένως αδικαιολόγητη η εντύπωση που μας δημιουργείται συχνά όταν κοιτάζουμε μια φωτογραφία: η επιφάνεια – ύλη λειτουργεί σαν οθόνη πάνω στην οποία προβάλλεται ένα φωτεινό είδωλο του ορατού κόσμου.
Οι φωτογραφικές εικόνες της Μαρίας Θαμνίδου, απέχουν πολύ από το να προκαλούν τέτοιες ψευδαισθήσεις. Στις φωτογραφίες της αναγνωρίζουμε την ύλη του φωτογραφικού υλικού στις μορφές που σχηματίζει και στα χρώματα που δημιουργεί. Διακρίνουμε σκιές, γδαρσίματα, επικαλύψεις. Βλέπουμε τώρα καθαρά από τι είναι φτιαγμένες οι φωτογραφίες.
Δουλεύοντας με πολαρόιντ, αυτό το ιδιόμορφο φωτογραφικό υλικό, η Μαρία Θαμνίδου, δοκιμάζει διάφορες εκδοχές “καταστροφής” του που αφαιρούν ένα σημαντικό μέρος της περιγραφής του θέματος που φωτογραφήθηκε. Στη διαδικασία αυτής της καταστροφής γεννιέται ένα πλήθος χρωμάτων και σχηματισμών που προστίθενται και αφομοιώνονται στα εναπομείναντα φωτοχημικά ίχνη της απεικόνισης του θέματος. Η όλη εργασία περιέχει ένα στοιχείο αυτοσχεδιασμού, μιαν ενέργεια που η Θαμνίδου όχι μόνο δεν αρνείται αλλά χρησιμοποιεί με δημιουργικό τρόπο. Αμέσως μετά τη φωτογράφηση το νωπό ακόμα φωτογραφικό υλικό του πολαρόιντ συμπιέζεται και διαχέεται συμπαρασύροντας τις μορφές που απεικόνιζε αρχικά. Αργότερα ορισμένες περιοχές της εικόνας απογυμνώνονται από το υλικό τους και συμπληρώνονται από άλλες φωτογραφικές εικόνες ή υλικά που τοποθετούνται από κάτω τους.
Πρόσωπα, σώματα, μάσκες και ένα πλήθος από αλλοπρόσαλλα αντικείμενα εμφανίζονται, χάνονται, μπερδεύονται το ένα με το άλλο μέσα σε ένα πληθωρικό διάκοσμο θραυσμάτων φωτογραφικής ύλης.
